[NC] Fiction MarkBam - By ThisDay

CUT             “ อือ...พ..พี่มาร์ค ”             ผมเรียกชื่อคนที่กำลังทำเหมือนจะกลืนกินสิ่งที่แข็งชูชันอยู่บนตัว ปลายลิ้นชุ่มน้ำยังคงละเลงและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ยิ่งนานขึ้นยิ่งเร่งความเร็วและลงน้ำหนัก ทุกครั้งที่มันเสียวจนทนไม่ไหวผมมักจะแอ่นกายขึ้นไป โอบรั้งลำคอหนาให้เข้าหามากขึ้นๆ...เรียวขาทั้งสองที่มีตัวของพี่มาร์คแทรกกลางบางครั้งมันก็เสียดสีเข้าหากัน ยิ่งสร้างความรู้สึกให้ผมเตลิดแบบกู่ไม่กลับ เรียวคิ้วขมวดไปตามใบหน้าที่เหยเกไร้การควบคุม เราสบตากันอีกครั้งเมื่อพี่มาร์คช้อนตาขึ้นมาทั้งที่ยังคงง่วนอยู่กับการละเลงปลายลิ้นไปบนจุกที่แข็งสู้ รอบบริเวณมันชื้นแฉะและเต็มไปด้วยสิ่งที่พี่มาร์คทำไว้ รอยจางๆจากการลงน้ำหนักคงจะมีให้ได้เห็นหากมีแสงไฟที่สว่างเพียงพอ             “ปลด กระดุมให้กูได้ไหม... ”             พี่มาร์คละริมฝีปากออกจากยอดอกที่ชุ่มไปด้วยน้ำ ส่งสายตาฉ่ำเยิ้มพร้อมกับเริ่มโน้มใบหน้าลงมาข้างๆใบหูของผม ผมค่อยๆพยักหน้ากลับไปทั้งที่สายตายังคงจ้องมองใบหน้าที่แสนดึงดูด ค่อยๆเคลื่อนวงแขนที่เคยโอบรั้งพี่มาร์คให้ลงมาอยู่ที่ลำคอ             “ มึงรู้ไหม... ”            

CUT เสียงทุ้มกระซิบเบาๆแต่ก็หนักแน่นพอที่เจ้าของลำคอขาวต้องร่นคอหนี แบมแบมยังคงไม่ได้สติเห็นอย่างนั้นณัฐดนัยคิดว่าการถามปากเปล่าคงไม่ช่วยอะไร             “ อ่ะ...อื้อ... ”             อกบางกระตุกไปตามจังหวะที่ปลายลิ้นแตะ สะกิดด้วยการตวัดปลายลิ้นลงไปเบาๆ เสียงหวานครางรับกับความเสียวทันทีเมื่อมันแล่นเข้าสู่ปลายประสาท ฝ่ามือหนาเคลื่อนขึ้นจากช่วงเอวมายังตำแหน่งอกที่ประดับด้วยจุกสีสวย ปลายนิ้วหนาถูกใช้คลึงลงไปที่จุดไวต่อความรู้สึก ณัฐดนัยละริมฝีปากที่มีน้ำเหนียวใสยืดติดออกมาเพราะมีตัวที่ดีอย่างนิ้วมาทำหน้าที่แทนแล้ว             “ ไปแรดกับใครมา...ตอบได้ยัง ”             “ ฮึก...มะ...ไม่...ไม่แรด อ่ะ...อื้อ... ”             “ บอกให้ตอบ ไม่ใช่เถียง ”             “ อ่ะ...อื้อ... ”             ปลายนิ้วทั้งสองถูกเร่งระดับความถี่และลงน้ำหนักให้หนักหน่วงเมื่อเด็กในครอบครองนั้นตอบไม่ตรงคำถาม แผ่นหลังบางแอ่นรับเสียจนเจ้าของต้องหาตัวช่วยระบายความวาบหวาม วงแขนโอบคล้องไปยังลำคอแกร่งพร้อมกับใช้เล็บที่ไม่ยาวจิกลงไปเบาๆที่ท้ายทอยจนเจ้าของต้องห่อปากเพือกลั้นเสียง เขามองแบมแบมที่ส่ายหัวไปมาบ

CUT ความปั่นป่วนกำลังแผ่ซ่านไปอย่างทั่วถึงเมื่อดูเหมือนฝ่ามือจะไม่หยุดการกระทำลงง่ายๆ ผมได้แต่อยู่นิ่งๆแหงนไปหน้าไปตามอารมณ์ที่มาร์คมันหยิบยื่นให้ ซอกคอไม่มีเนื้อที่เหลือให้อย่างอื่นนอกจากริมฝีปากที่มีมาร์คเป็นเจ้าของ ผมแอ่นตัวอย่างไม่อายแต่ความเขินก็ยังคงอยู่เมื่อปลายนิ้วร้ายแตะลงมาที่จุดไวต่อความรู้สึก จุกเล็กๆที่อยู่บนตัวทั้งสองกำลังถูกปรนเปรอด้วยปลายนิ้ว แค่เฉียดเข้าหาในตอนแรกก็ทำผมขนลุกไปหมด แต่ถึงอย่างไรซอกคอก็ยังถูกจับจองพื้นที่ความเป็นเจ้าของไปพร้อมๆกัน ผมนึกสภาพหน้าของตัวเองไม่ออกเมื่อมาร์คมันเพิ่มระดับความหนักในการลงปลายนิ้ว มือที่ว่างผมควานหาสิ่งที่จะพอยับยั้งอาการลงไปได้บ้างโดยการคล้องไปที่ลำคอของคนที่กำลังขบเม้มสร้างรอยไปตามลาดไหล่ มืออีกข้างมาร์คละมันออกจากตุ่มไตที่เริ่มแข็งขืนก่อนจะลูบลงมาที่ต้นขาที่เริ่มอยู่ไม่ติดที่เพราะความเสียว เรียวขาที่อยู่บนตักของมาร์คไม่รู้จะทำให้มันหนักหรือเปล่า อย่างไรก็ตามผมไม่สามารถที่จะหาคำตอบได้ในขณะนี้ ทำได้แค่ปล่อยให้มันบิดพลิ้วไปตามอารมณ์ “ ฮื้อ...มาร์ค ” ผมหลุดเสียงครางออกมาแถมยังจิกปลายเล็บลงไปบนคอของมาร์คมันอีกแล้ว ก็เพราะฝ