NC มาร์คเมทัล -3 [chapter23]
Cut
ผมไม่สนใจแบมแบมที่มันส่ายหัวไปทั้งน้ำตา กดจูบลงไปอารมณ์ผมรุนแรงแค่ไหนรสจูบของผมมันก็รุนแรงเท่านั้น
ผมรวบข้อมือทั้งสองไว้ด้วยมือเดียวส่วนมืออีกข้างก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิตแขนสั้นสีอ่อนทั้งๆที่ปากยังคงบดจูบขยี้อยู่ที่คนตรงหน้า
แบมแบมสะอึกอยู่หลายครั้งพร้อมกับน้ำตาที่นองอยู่บนใบหน้า
ผมไม่เข้าใจจริงๆเวลาเมาทำไมต้องร้องไห้ทุกครั้ง
ผมกดปลายนิ้วหัวแม่มือลงไปบนยอดอกสีหวาน สะกิดเขี่ยไปสลับขยี้ให้คนที่กำลังปฏิเสธรู้ตัวสักทีว่ายังไงก็ไปไหนไม่พ้น
ผมกระหน่ำจูบลงไปอีกยกสองยกจนพอใจก็ไล้ริมฝีปากของตัวเองให้เผยอไปตามแนวไหล่เบียดเสื้อที่เพียงแค่ปลดกระดุมให้หล่นลงไปจนเห็นไหล่มนๆได้ชัด
อกบางสะดุ้งเมื่อน้ำหนักนิ้วมันรุนแรงเสียงอื้ออึงในลำคอแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานๆจากแมวน้อยหน้าแดง
ผมโอบแขนที่เคยจับรวบข้อมือไว้รอบแผ่นหลังอ้อมมาจับไหล่มนปากขบเม้มอยู่บนลาดไหล่จนเกิดรอยสีกุหลาบ
ร่างเราทั้งสองที่คุกเข่าแนบสนิทจนไม่เหลือช่องว่างเมื่อผมโอบรัดร่างบางๆเอาไว้
วงแขนเล็กเริ่มโอบรอบตัวผมเช่นกัน
“อ๊ะ...มาร์คมันเสียวอื๊อ...”
แบมแบมเปลี่ยนอารมณ์จนผมตามไม่ทัน
ผมละริมฝีปากแล้วแหงนขึ้นมองเจ้าของเสียงกระเส่าใบหน้าหวานเหยเกไปตามแรงอารมณ์ที่ผมส่งไปให้
ผมยกยิ้มอย่างพอใจ ไม่บ่อยหรอกที่แบมแบมจะกล้าร้องออกมาดังๆหรือพูดอะไรแบบนี้
คงยกเว้นตอนที่ขาดสติล่ะมั้ง
ครางออกมาซะเพราะผมก็ต้องไห้รางวัล
ผมตวัดลิ้นลงไปบนยอดสีหวานละเลงมันถี่ๆจนคนตัวเล็กดิ้นเร่าๆสัมผัสได้ว่าแผ่นหลังของผมมันถูกเล็บที่ไม่ยาวเท่าไหลาจิกลงไปปลุกปั่นอารมณ์ผมเข้าไปอีก
คนตัวเล็กแอ่นอกรับทุกสัมผัสที่ผมถ่ายทอด
ผมดูดยอดอกที่มันตั้งแข็งชูชันยิ่งดูดยิ่งกินก็ยิ่งหวาน นาทีนี้ผมไม่สนใจว่าเจ้าของมันอ่อนระทวยหรือจะละลายลงไปขอแค่ให้ผมได้ครอบครอง
ผมทิ้งตัวพาอีกร่างให้นอนลงไปบนเตียง มือละออกมาเคล้นอยู่บนเป้าน้อยๆที่มีบางอย่างเริ่มพองตัว
ผมปลดกระดุมกางเกงสามสวนตัวเล็กก่อนจะรูดซิปมันออก
แบมแบมครางอย่างดังเมื่อผมสาวไปตามแนวของท่อนเนื้อที่จับออกมาจากกางเกงซับใน
ผมเลื่อนใบหน้าให้ต่ำลงมา
ต่ำลงมาถึงบริเวณที่มือของผมกำลังทำหน้าที่
ริมฝีปากถูกครอบลงไปบนแท่งเนื้อขนาดพอเหมาะก่อนที่ผมจะรูดขึ้นลง
ถึงผมจะเคยมีอะไรกับใครมาก่อนหน้านี้แต่ผมก็ไม่เคยทำออรัลให้คู่นอนที่เคยผ่านมา
แน่นอนว่าแบมแบมมันคือข้อยกเว้นของทุกอย่าง ทุกอย่างแม้กระทั่งอุดมณ์คติที่เคยฝังอยู่ในหัว
“มะ...อ๊ามาร์ค...อื้มมม.....ไม่ไหวเร็วอีก” มือเล็กๆมาขยุ้มอยู่บนศีรษะตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ได้ทันสังเกต
ผมชำเลืองมองร่างที่บิดเร้าปากอิ่มที่หอบเผยอผมก็นึกอยากจะแกล้งเด็กที่อารมณ์เปลี่ยนไวยิ่งกว่าฟ้าแล่บขึ้นมา
ผมหยุดการกระทำทุกอย่างลง
สายตาผมเหล่ขึ้นไปจดจ้องสังเกตอากัปกิริยาที่มันกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“อื้อ...ย...หยุด...ท...ทำไม”
เสียงเล็กแหบพร่าเอ่ยราวกับว่ากำลังทรมานสุดๆ เอาน่าผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก
ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะเคยพูดจาแรงๆออกไป แต่ยังไงผมก็ทำร้ายคนที่ผมรักไม่ลงหรอกนะ
“ก็แบมแบมไม่ชอบให้มาร์คทำไม่ใช่หรอครับ?”
“อื้อ....มันทรมานนะ...ไม่เอา..”
“แล้วอยากหายทรมานต้องให้มาร์คทำอะไรเหรอหืม...” ผมเอื้อมตัวขึ้นไปกระซิบตรงลำคอที่ร้อนผ่าว
กดจมูกลงไปอย่างห้ามไม่ได้ รอฟังว่าคนตัวเล็กจะพูดอะไร
“ช่วยแบมนะๆ...แบมอยากอ่ะ...อื้ออ”
“อะไรนะครับ...ไม่ค่อยได้ยิน”
“แบมอยาก...ไม่ไหวแล้ว ช่วยแบมด้วยอื้ออๆ” รู้ตัวไหมว่าทำเสียงแบบนี้จะไม่ได้นอนทั้งคืน ผมยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะแกล้งแบมแบมต่อ
“แต่แบมว่ามาร์คใจร้ายนะ”
“ก...ก็มาร์คใจร้ายจริงๆนี่ฮื่ออออ”
“แล้วแบมไม่รักมาร์คหรอครับ”
ผมถามคนที่เอาแต่บิดไปมาอย่างเอาแต่ใจ
“หืมว่าไง...ไม่รักมาร์คแล้วหรอ”
“ร...รักสิ รักมากกว่าใคร...” รักมากกว่าใคร...แสดงว่าคนอื่นก็รัก?
“แล้วทำไมถึงอยากไปหาฮันบิน...แบมแบมก็รักฮันบินหรอ”
“แบมไม่ได้รักฮันบิน...อื้อ” ผมกดซับลงไปที่คอ จริงๆแค่แบมแบมมันบอกว่ารักผมผมก็โคตรจะดีใจแล้วแต่ลืมไปหรือเปล่าว่าแบมแบมมันเมา
“ไม่ได้รักแล้วจะไปหามันทำไมครับคนดี...”
“ฮันบินใจดีกับแบม ฮันบินช่วยพาไปซื้อเค้กพาไปซื้อของขวัญให้มาร์คไง ฮันบินอยากให้ไปหาวันเกิด
แบมแค่อยากตอบแทนเพื่อนตะ...แต่แบมไม่ได้ชอบฮันบินนะ...แล้วแบมก็รักมาร์คนะๆเชื่อแบมนะๆ”
“อืม...เชื่อตั้งแต่คำแรกแล้วครับเด็กน้อย
แต่มาร์คเคยขอแล้วไงว่าห้ามน่ารักกับคนอื่น ยังไงวันนี้ก็ต้องโดนทำโทษนะครับ”
แบมแบมพยักหน้ารับไม่รู้ว่าเข้าใจความหมายมันจริงๆหรือเปล่า
ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อปากอิ่มๆยังคงหอบเหยอราวกับรอการปลดปล่อย
ผมกลับไปหายอดอกชมพูส่วนมือเลื่อนลงไปสาวแก่นกายที่รอคอยบางอย่าง
“อื้อ....”
ผมเลื่อนใบหน้าลงมาอีกครั้งใช้ลิ้นวนไปรอบๆส่วนหัวที่ปริ่มน้ำก่อนจะครอบครองขยับเข้าออกจากช้าๆจนเร็วขึ้น
“อื้มมมมมมม...มะ...อึก...มะไหว...ใกล้จะไปละนะ...อื้มมมม”
ผมเร่งสาวปากเข้าออกให้ไวขึ้นกว่าเดิมเมื่อสะโพกมนเริ่มแอ่นสู้ปากของผม
เวลาเมามันก็ดีไปอีกแบบ แบมแบมเป็นคนที่เก่งต่อการทำให้ผมหมดความอดทนมากเลยทีเดียว
“อ่ะฮะ...อื้มมมอื้อๆ....อ๊าาาาาา”
ผมกลืนน้ำหวานทุกหยดจากคนที่ครางเสียงหลงก่อนที่เจ้าตัวจะหมดเรี่ยวหมดแรงทิ้งตัวลงไป
“อร่อย”
แบมแบมหายใจหอบแฮ่กๆตาปรือมองมาที่ผมกำลังยกยิ้มน้อยๆ
ไม่รู้ว่ารับรู้อะไรบ้างหรือเปล่า หรือจะกลับมาโวยวายอะไรอีกเมื่อไหร่
ผมดึงกางเกงที่เกะกะบดบังสายตาออกไปตอนนี้ต้นขาสวยๆที่เคยถูกปิดเอาไว้มันเผยสู่สายตา
ผมจูบซับลงไปเบาๆก่อนจะขบเม้มทำรอยความเป็นเจ้าของอยู่บริเวณต้นขาด้านในจนขนอ่อนๆของเจ้าของมันตั้งชันไปทั่ว
ผมสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางแบมแบมสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสามแบมแบมตอบสนองผมได้ดีโดยการบีบรัดกลืนกินนิ้วของผมจนผมอยากจะจ่อส่วนอื่นที่ไม่ใช้นิ้วเข้าไปแทนที่มันซะตอนนี้เลย
“อืออออออ....ตรงนั้นอ่ะๆ
เสียวอืมม”
“ตรงนี้หรอครับ?” ผมกดย้ำลงไปที่จุดเดิมเน้นขึ้นแรงขึ้น
ถามคนที่จิกขาถีบไปมาทั้งๆที่ก็รู้คำตอบอย่างดี
ผมชักนิ้วออกมาเมื่อทนไม่ไหวกับสิ่งเร้าใต้ร่าง
จัดการปลดกระดุมกางเถงแล้วรูดซิบออกไม่นานเสื้อผ้าทุกชิ้นของผมมันก็ลงไปกองอยู่ที่พื้น
ผมชักแก่นกายของตัวเองก่อนจะจ่อไปที่ช่องทางสีหวาน
มันกำลังขมิบเชิญชวนให้เข้าไปล่างล้ำ
แบมแบมสะดุ้งตัวโยนเมื่อผมกดมันลงไปเพียงครึ่งเดียว
“ฮื่อออ...จ...เจ็บ”
ผมพ่นลมออกจากปากเบาๆ
พยายามควบคุมอารมณ์ค่อยๆขยับท่อนเนื้อเข้าออกอย่างช้าๆให้คนตัวเล็กได้ปรับตัว
“เจ็บอึก..ไม่เอาแล้ว”
แบมไม่เอาแต่มาร์คจะเอาครับ
ผมจูบให้ร่างบางได้ผ่อนคลายนิ้วก็สะกิดไปที่ตุ่มไต
แบมแบมครางอื้ออึงน้ำตาไหลออกมาอีกระลอกคงจะเพราะความเจ็บ
ผมค่อยๆหยัดสะโพกลงไปอย่างช้าๆผนังด้านในมันตอบรับผมทุกการกระทำ
ผมได้แต่ห่อปากซี๊ดแบมแบมมันฟิตจนผมแทบจะขยับไม่ได้จนในที่สุดผมก็เริ่มหยัดสะโพกเร็วขึ้นเมื่อช่องทางมันเริ่มยืดหยุ่น
แม้ว่าคนตัวเล็กมันจะร้องไห้ออกมาก็ยับยั้งอารมณ์ของผมไม่ได้อีกต่อไป
“ฮึก...แบมเจ็บ...อ่ะอ๊าาาาาา”
พั่บ
ๆๆ
ผมร่อนสะโพกเข้าแบบไม่ยั้งเมื่อสามารถทำอะไรได้อย่างเต็มที่
เสียงกระทบกันของเนื้อดังหยาบโลนไปทั่วห้องโดยมีร่างบางสั่นคลอนไปตามแรกกระแทก มือหนาถูกวางไปประสานกับมือเล็กทั้งสองส่วนท่อนล่างก็ยังทำงานของมันต่อไป
“อื้อๆๆ...มาร์คฮึก...”
“อืมมมม...”
ผมเร่งหยักสะโพกอย่างเต็มกำลัง สนองให้เท่าที่อารมณ์ของผมมันต้องการ
ใบหน้าหวานที่บิดเบ้ยิ่งเร้าให้ผมกดกระแทกเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างบางๆที่รับแรงกระแทกจนผมเผ้าปลิวยุ่งเหยิง ตัวน้อยๆที่กำลังเอียงขึ้นเอียงลงทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของผม
“อ่ะๆๆ...ฮะๆ...ร...แรงอีกมาร์ค...อื้มมม”
พั่บๆๆๆ
“อ๊ะ...ตรงนั้น...ตรงนั้น...อืม...เร็วๆ”
พั่บๆๆๆ~
“ฮะ...ไม่ไหวแล้ว...อ่ะ....อ๊าาาาาา”
แบมแบมปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของผม
ผมยังคงเร่งขยับหมุนควงแก่นกายเข้าไปอย่างถี่รัว
“อืม...แบมแบม...แบม...”
กระแทกเน้นๆอยู่ไม่กี่ครั้งผมก็ปลดปล่อยตามแบมแบมไป
ดูเหมือนว่าตาจะปิดลงไปแล้ว
คงจะเหนื่อยมากแล้วแต่ผมบอกแล้วไงว่านีคือบทลงโทษ
ผมไม่ยอมให้แบมแบมได้หลับง่ายๆหรอกนะ ผมยังไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้แบมแบมมันยั่วโมโหผมมากแค่ไหน
ผมจับร่างที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา
พลิกตัวให้คว่ำให้ตัวเล็กคุกเข่าหันหลังให้ผม ผมดึงเสื้อเชิ้ตที่คาอยู่ตรงไหล่ให้มันล่นลงมาอยู่ตรงข้อมือก่อนจะใช้มันรัดข้อมือทั้งสองเอาไว้
แบมแบมดูจะขัดใจมากๆเมื่อผมปลุกขึ้นมา
แต่ผมไม่แคร์...
ผมเอื้อมมือไปหยิบหมอนให้มันรองอยู่ที่ท้องของแบมแบมก่อนจะผลักให้ตัวเล็กมันลงไปนอนทับ
สะโพกงอนๆแอ่นขึ้นมาส่วนแขนทั้งสองก็ยังถูกรวมรัดอยู่บนแผ่นหลัง
แบมแบมกำลังทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง
ผมเริ่มบรรเลงบทรักอีกครั้งโดยการกดแก่นกางลงไปที่ช่องทางคับแคบ
แบมแบมเริ่มงอแงขึ้นมาอีกครั้ง
“อะ...ไม่เอาแล้ว...อื้อ”
เดี๋ยวจะเปลี่ยนคำพูด
ผมไม่แคร์ว่าตอนนี้แบมแบมมันจะเริ่มพยศอีกครั้ง
ยังคงดำเนินการตามความต้องการที่ไม่มีสิ้นสุด
ท่อนเนื้อของผมเข้าออกกระทบเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่าจนแบมแบมมันครางออกมาไม่เหลือท่า
ซึ่งผมก็โคตรจะชอบไม่บ่อยนักหรอกที่จะได้ฟังอะไรเต็มๆแบบนี้
ปกติถ้าไม่เมาแบมแบมมันก็จะเขิน ทำไมผมจะไม่รู้
“อื้ออออ อ๊าาๆ”
ผมเร่งหยัดสะโพกเมื่อรู้ว่าแบมแบมมันกำลังจะไปอีกครั้ง
ผมพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังไม่ลืมที่จะประทับรอยเอาไว้เป็นที่ระลึก
“แบมรักมาร์คไหม”
อยู่ดีๆผมก็ถามขึ้นมา...
“อื้อๆ...ร...รัก...แบมรักมาร์ค...อื้ออ๊ะๆ...”
“อืมมมม...รักมาร์คคนเดียวนะแบม”
ผมปลดปล่อยออกมาอีกครั้งพร้อมกับแบมแบม ร่างบางฟุบลงไปกับที่นอนอีกครั้งเมื่อผมปล่อยมือออก
“อ๊ะ...มาร์คไม่เอาแล้วฮึก...แบมไม่ไหวแล้วอึก...
ฮือๆ”
อีกครั้งที่ผมอุ้มร่างเล็กขึ้นมา
ถึงการร้องไห้มันจะทำให้ดูน่าสงสารแต่มันก็น่ารักและน่าเอามากกว่าอยู่ดี ยังคงหยัดสะโพกเข้าไปในตัวแบมแบมถึงแม้ว่าตำแหน่งที่ใช้บรรเลงบทรักมันจะเปลี่ยนไป
ร่างบางที่ยืนรับแรงกระแทกอยู่ระหว่างตัวผมกับผนังห้องผมมีช่วยประคองร่างเอาไว้ไม่อย่างนั้นคงได้ร่วงลงมากองอยู่ที่พื้น
จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ผมเสร็จ
แบมแบมก็มักจะหลับไปทุกครั้ง แล้วผมก็ปลุกแบมแบมขึ้นใหม่ทุกครั้ง
หรือถ้าครั้งไหนไม่ยอมตื่นผมก็เอาแบมแบมจนกว่ามันจะตื่นขึ้นมา
แม้แต่ตอนที่จะพาไปอาบน้ำผมก็ไม่วายขอของสมนาคุณเล็กน้อยเพื่อเป็นค่าเหนื่อยในการชำระล้างร่างกายให้
ผมไม่ได้ใจร้ายเกินไปใช่ไหมครับ
TBC
ลิงค์กลับไปที่บทความ >> http://goo.gl/GE5wsr
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น