[NC] Sensitive Bro -3 [Chapter 17]
CUT
“หลับก็ดี...มาร์คจะได้ทำอะไรสะดวกๆ”
หัวใจของแมวน้อยเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
ประโยคล่าสุดทำให้แบมแบมหวั่นใจว่าคืนนี้คงจะหาทางรอดได้ยาก
ก็สำหรับแบมแบมการมีเซ็กซ์มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆและเรื่องที่คิดว่าจะคุ้นเคยได้เลยถึงแม้ว่าคนเป็นพี่จะหยิบยื่นประสบการณ์มาให้ในหลายต่อหลายครั้ง
แต่ทุกครั้งมันก็ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดกว่าที่จะกลายเป็นความสุขสม
แย่นิดหน่อยตรงที่ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่แบมแบมจดจำมันได้มากกว่าจึงพยายามหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่สุดถ้ามันพอจะหลีกเลี่ยงได้
เปลือกตาคู่สวยยังคงปิดสนิท
แต่จิตใจมันพองโตหนักขึ้นในทุกๆการกระทำที่พี่ชายเริ่มให้ความสำคัญกับร่างกายของเขา
เอวคอดถูกลูบไปตามความเว้าโค้ง ความเนียนลื่นมันทำให้มือสากไม่อยากละออกไปไหน
พอๆกับปลายจมูกที่สูดหายใจไปตามกลุ่มผมนุ่มและกลิ่นหอมจางๆของแชมพู
แผ่นหลังที่เล็กกว่ามากถูกบดเบียดเข้าหาด้วยแผ่นอกร้อนๆ
สองร่างอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาทุกอย่างถูกขับเคลื่อนไปตามความพึงพอใจของคนที่กำลังต้องการ
ต้องการที่จะเสพทุกๆอย่างในตัวของร่างเพรียวๆที่กำลังเย้ายวนอยู่ด้วยการแค่นอนตัวสั่นระริก
“ฮะ..อึก..”
เสียงเล็กๆที่ผ่านการข่มกลั้นกำลังเล็ดลอดผ่านลำคอ
นิ้วเล็กๆจ่ออยู่ที่ปากอวบอิ่มเพื่อกักกันการเปล่งเสียงเมื่อจุกเล็กๆบนตัวถูกสัมผัสด้วยปลายนิ้ว
ถ้ามันแค่แตะลงไปเฉยๆเจ้าพวงแก้มที่เริ่มร้อนผ่าวคงไม่เกิดอาการอย่างที่เป็น
“หลับแล้วทำไมตัวสั่นเชียว”
กระเซ้าที่ลำคอแถมยังปล่อยพ่นลมจากริมฝีปากร้อนๆไปกระทบเนินผิว
แบมแบมหดย่นลำคอหนีแต่ก็ยังไม่กล้าลืมตา
นิ้วเรียวๆไต่ไล่วนไปตามเม็ดเนื้อนูนๆสีชมพูอ่อนจนคิ้วที่อยู่บนเปลือกตาที่ปิดขมวดเข้าหากัน
ปากอิ่มที่ถูกนิ้วเล็กของตนกลั้นไว้เริ่มเผยอหอบไปตามการเล่นระดับของปลายนิ้วด้านๆ
“พ..พ.ฮึก.พอแล้ว...”
แมวน้อยร้องขอเสียงสั่น
พยายามควบคุมความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วปลายประสาท
เมื่อปลายนิ้วยาวๆมันไม่เคยรู้จักพอเขี่ยจุกทั้งสองจนแข็งสู้มือ
มีหรือที่หมาป่าจะยอมหยุดการกระทำเมื่อแมวน้อยเปิดเผยออกมาแล้วว่าแมวน้อยของเขายังคงตื่นอยู่
พรึ่บ..
ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงออกเผยให้เห็นร่างสองร่างที่ยังคงแนบชิดกันอยู่บนเตียง
มาร์คยอมหยุดแกล้งหน้าอกเล็กๆนั่นก่อน
แบมแบมที่ตอนนี้ได้รับการพักความเสียวชั่วคราวถูกพลิกตัวให้หงายหน้าขึ้นมาเผชิญกับร่างที่คร่อมอยู่ด้านบน
“อย่า...ฮึกแกล้งเค้าเลยนะ
พรุ่งนี้เค้าต้องไปโรงเรียนนะ”
มาร์คไม่ได้อยากจะแกล้งตัวซักหน่อย...แต่ก็ต้องโทษตัวเองที่เกิดมาน่ารักน่าสัมผัสไปซะทุกส่วนอยู่แบบนี้
“อื้อมาร์ค..”
แบมแบมเอ่ยชื่ออีกคนออกมาเพราะนอกจากจะไม่ฟังที่กำลังขอแล้วยังค่อยๆจัดการปลดกระดุมชุดนอนเขาออกอย่างใจเย็นอีกด้วย
ผิดกับแบมแบมที่มีแต่ความเลิกลั่กถึงจะไม่อยากถูกกระทำแต่ก็ทำได้เพียงนอนดูเสื้อตัวเองถูกปลดกระดุมออกจนหมด
ผิวเนียนขาวจัดที่เพิ่งเผยให้เห็นกำลังอยู่ในสายตาของหมาป่าที่เป็นคนแหวกตั้งแต่ปกคอเสื้อลงมากับมือ
เสื้อลายสก็อตสีฟ้าอ่อนถูกแบะคาไว้บนไหล่ขาวไม่ได้อยู่ในความสนใจของมาร์คเท่ากับร่างท่อนบนที่ไร้การปกปิดและดูหมิ่นเหม่
ตากลมหลบสายตาที่จดจ้องอยู่แต่บนเรือนร่างของตนจนคนสังเกตอยู่อดที่จะเอ็นดูในความขี้อายไม่ได้
ริมฝีปากแห้งจัดการทำให้มันชุ่มชื้นด้วยการใช้ปลายลิ้นเลียไปทั่วเรียวปากบนก่อนจะจัดการทำแบบที่ทำกับตัวเองให้กับเล็กที่นอนราบอยู่
จุกเล็กๆถูกรุกล้ำอีกครั้งแต่คราวนี้เป็นลิ้นร้อนที่ตวัดลงมา
แผ่นอกเล็กแอ่นขึ้นเล็กน้อยเมื่อความเสียวแตะเข้ามาให้ได้ทรมานอีกครั้ง
“อึก... อย่าทำเค้าเลยนะ...ห่ะ..ให้เค้านอนเถอะนะ..”
“อืม...เอายังไงดี”
เจ้าของเรียวลิ้นยอมละออกจากจุกนุ่มรสหวาช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าที่ร้อนฉ่าแถมตอนนี้ยังดูทรมาน
เกร็งหอบหายใจไม่เป็นจังหวะแบบนั้นมาร์คก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
“งั้นจูบมาร์คก่อน แล้วจะให้นอน”
“...” ตากลมทอดมองร่างที่คร่อมอยู่โดยค้ำยันฟูกเตียงเอาไว้
ใบหน้าแดงระเรื่อตอนนี้กลับสู่ภาวะปกติ
กระพริบตาปริบๆมองคนที่เพิ่งจะเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ไม่ต้องเจ็บตัว
“เอื้อมขึ้นมาจูบ...”
แค่จูบใช่ไหม...ถ้าแลกกับสิ่งที่กำลังจะถูกกระทำเมื่อครู่มันก็ดีกว่ากันเยอะ
แบมแบมสูดลมหายใจเรียกความมั่นใจที่มีอันน้อยนิดให้ตัวเองก่อนจะเอี้ยวตัวขึ้นไปหากลีบปากที่รอยู่ด้านบน
วงแขนโอบไว้บนคอแกร่งไว้เป็นที่ยึดเกาะเพื่อไม่ให้หงายหลังกลับลงไปที่เดิม
เนื้อปากหยุ่นนุ่มนิ่มกดลงไปบนริมฝีปาก
บอกให้จูบก็จูบลงไปตามความหมายที่ตีความเอาเอง จูบแบบที่ไม่มีการสอดใส่แทรกลิ้นใดๆแบบนี้มันไม่ใช่ที่พี่ชายหมายถึงเลยแม้แต่น้อย
แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย...และดีกว่าไม่มีอะไรมาดึงความสนใจจากเด็กน้อยในคราบวัยรุ่น
“อื้มมมมม!”
แบมแบมร้องเสียงหลงในลำคอ ดวงตาเบิกกว้างแต่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้เมื่อท้ายทอยกำลังถูกบงการให้ปากอวบอิ่มแนบชิดอยู่กับริมฝีปากร้อนๆ
สาเหตุของเสียงหลงๆและร่างที่เพิ่งสะดุ้งไปคงจะเกิดจากการที่มืออีกข้างที่อยู่ไม่สุกกำลังดึงรั้งขอบกางเกงสีฟ้าอ่อนลงมาจากสะโพกที่เจ้าของยกขึ้นเพื่อเอื้อมตัวขึ้นมาจูบเมื่อครู่
แบมแบมคงต้องเรียนรู้นิสัยที่เจ้าเล่ห์ของพี่ชายให้ได้มากกว่านี้
ต้นขาสวยค่อยๆเผยออกเมื่อกางเกงถูกดึงร่นลงมาเรื่อยๆ
แต่เจ้าของทำได้แค่ร้องท้วงในลำคอและจดจ่ออยู่กับอีกริมฝีปากเท่านั้น
ถึงมือเล็กๆจะพยายามปรามแต่คงจะไม่ทันคนที่ไวกว่า เรียวขาเนียนถดเข้าหาตัวเองเมื่อกางเกงตัวเดิมถูกโยนทิ้งไปอีกทางมาร์คใช้จังหวะนั้นแหวกเรียวขาให้แยกออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปตรงกลางแล้วกดร่างบางให้ลงไปนอนราบตามเดิมโดยที่ริมฝีปากยังประสานกันอยู่
“อ่อยอ๊ะ...อื้อ..”
มาร์คไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองผิดสัญญาเลยซักนิด
ก็ที่บอกว่าจะจูบแล้วจะให้นอน...ตอนนี้แบมแบมก็กำลังนอนอยู่จริงๆ
มือหนาลูบไปตามต้นขาที่ปราศจากอาภรณ์ใดๆยกเว้นอันเดอร์แวร์สีขาว
เรียวปากจผละออกจากเยลลี่สีแดงก่อนจะจูบไล่มาตั้งแต่ลำคอระหง ลาดไหล่นวลเนียน
ไหปลาร้าคู่สวยจวบจนมาถึงยอดอกที่โปรดปราน แบมแบมได้แต่จิกเล็บลงไปบนผืนผ้าปูที่ตอนนี้ยับย่นไปหมด
ลิ้นร้อนค่อยๆตวัดปลายลงไปบนสิ่งที่นูนอยู่บนแผ่นอกบางจนตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำใส
ท้องแบนราบยุบพองไปตามความเสียว
ส่วนปลายเท้าที่แยกออกจากกันก็จิกทิ้งน้ำหนักลงไปบนเตียง
“ฮ๊ะ..ฮึก...”
สะโพกมนเริ่มถูกลูบคลึงไปพร้อมกับริมฝีปากที่ยังคงฉกชิมเม็ดทับทิมสีหวาน
ร่างเล็กเริ่มบิดไปมา อกบางแอ่นขึ้นรับกับปลายลิ้นร้อนๆ
ตอนนี้คนที่เคยต่อต้านทำได้แค่แสดงความอ่อนปวกเปียกและทรมานให้เห็น
ขาที่จิกอยู่บนผ้าปูสั่นไปหมดเพราะความเกร็ง ริมฝีปากที่เล่นจนหน้าอกเปียกชื้นคอยๆเคลื่อนลงมาขบเม้มที่ช่วงสะดือจนหน้าท้องหดเกร็ง
สันจมูกไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนละเอียดผ่านอันเดอร์แวร์สีขาวที่ภายในเริ่มมีบางอย่างกำลังรอคอยการปลดปล่อย
แต่เขาเลือกที่จะปล่อยให้สิ่งนั้นได้รับการยกเว้นไปก่อน
ต้นขาด้านในถูกกลีบปากค่อยๆบรรจงกดลงไปอย่างแผ่วเบา
ทันทีที่ได้รับสัมผัสขนอ่อนๆก็ลุกรับความวาบหวาม
มาร์คจูบไล่อย่างทะนุถนอมในทุกๆครั้งที่ริมฝีปากแตะไปบนท่อนขาจูบเม้มไปตามเรียวขาที่ราวกับหวงแหน ยิ่งปลายลิ้นและเรียวปากยิ่งลากไปอย่างแผ่วเบาเท่าไหร่แบมแบมก็ยิ่งรู้สึกมากขึ้นเท่านั้น
"อื้อ..ตะ..ตัว..."
"อื้อ..ตะ..ตัว..."
แบมแบมสะดุ้งเบาๆและหดปลายเท้าเมื่อริมฝีปากกำลังจูบลงไปบนส่วนที่เกือบจะอยู่ต่ำสุดบนร่างกาย
มันคือข้อเท้าเล็กๆที่ไร้จุดด่างพร้อยใดๆ
มันคือข้อเท้าเล็กๆที่ไร้จุดด่างพร้อยใดๆ
“ต..ตัว..ทำอะไร..”
“ตอนตัวเด็กๆมาร์คก็เคยจูบตรงนี้มาแล้ว...ไม่ต้องกลัวหรอก”
เขารู้ว่าแบมแบมหมายถึงอะไรถึงได้จะหดเท้าหนีแบบนั้น
ส่วนคนฟังประโยคล่าสุดก็ได้แต่จ้องกลับด้วยหัวใจที่พองโตกว่าเดิม
มาร์คเคยจูบตรงนั้นจริงๆเหรอ...แบมแบมไม่เคยอยากจะจำเรื่องราวตอนตัวเองยังเด็กได้มากเท่าตอนนี้มาก่อนเลย
บทรักเริ่มบรรเลงไปในทิศทางของมันเมื่อคนที่หวาดกลัวในตอนแรกมีท่าทีที่ผ่อนคลายลง
สองสายตาประสานเข้าหากันเมื่อพี่ชายเคลื่อนใบหน้ากับมาอยู่ในแนวขนานอีกครั้ง
ตอนนี้ร่างเล็กๆไม่เหลือสิ่งปกปิดใดๆแล้ว เนื้อตัวก็เต็มไปด้วยรอยจางๆสีกุหลาบที่สรรค์สร้างขึ้นมาสดๆร้อนๆ
ฝ่ามือหนาลูบพวงแก้มสีแดงที่เกิดจากอารมณ์ก่อนจะบรรจงจูบลงไปอีกครั้งโดยที่ตากลมโตก็ปิดลงรับสัมผัสอ่อนละมุน
ปลายนิ้วยาวถูกส่งไปแตะอยู่ที่ช่องทางเล็กๆ
แน่นอนว่าแบมแบมสะดุ้งรับเมื่อมาร์คกดมันเข้าไปในร่างกาย และคิดว่ายังไงก็คงจะหนีความเจ็บไม่พ้น
สะโพกมนส่ายเคลื่อนไปมาหากใครเห็นคงจะคิดว่ามันเป็นการยั่วยวนเมื่อนิ้วที่ชักเข้าออกเริ่มสม่ำเสมอ
พี่ชายยังคงประคบประหงมปากอิ่มๆอยู่ไม่ห่างเพื่อปลอบประโลมความเจ็บที่อยู่ช่วงล่าง
บางครั้งที่นิ้วทั้งสองจี้ไปโดนจุดกระสันก็จะได้ยินเสียงเล็กๆครางเล็ดลอดออกมาให้คนฟังได้เลือดสูบฉีดยิ่งๆขึ้นไป
มือหนาที่ยังว่างละออกจากใบหน้าเลื่อนลงมาบดขยี้ที่ยอดอกเพิ่มความเสียวซ่านไปจนคนเกร็งปลายเท้าแทบขาดใจ
ไม่นานเท่าไหร่ก็เปลี่ยนลงมาครอบครองแท่งน้อยๆที่อยู่ใต้สะดือ
ร่างเล็กเสียวจวนเจียนจะขาดใจเมื่อพี่ชายปรนเปรอไปทั้งด้านนอกและด้านใน เรียวขาจิกเกร็งสั่นระริก
จนในที่สุด...
“อึก....อื้อออ...”
น้ำรักที่รอการปลดปล่อยก็ปริ่มออกมาเต็มฝ่ามือร้อนๆ
ขาที่เคยเกร็งอ่อนยวบปวกเปียกจนพี่ชายอดไม่ได้ที่จะจับมันให้ตั้งชันขึ้นมาทั้งสองข้าง
น้ำรักที่ถูกปล่อยออกมาถูกป้ายไปบนช่องทางที่ขมิบรอบางอย่างโดยที่เจ้าของก็ได้แต่หน้าแดงเพราะไม่สามารถควบคุมมันได้
พี่ชายที่เปลือยกายท่อนบนเผยให้เห็นหน้าท้องที่มีมัดกล้ามเรียงตัวสวยชักแก่นกายออกมาจากกางเกงวอร์มสีดำ
ฝ่ามือชักไปตามความยาวอยู่ไม่กี่ครั้งก็จัดการจับมันให้ไปทักทายบริเวณปากทางสีสวยก่อนจะจัดการใช้ส่วนหัวถูไปมาบริเวณปากทางเข้าที่รอเขาอยู่
“อือ.ตัวยะ..อย่าแกล้งเค้า”
เรียวปากยกยิ้มให้ใบหน้าที่เห่อร้อน
อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบซับผดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่เกาะอยู่บนหน้าผาก
“คนน่ารักใครๆก็อยากแกล้ง”
ดึงดูดความสนใจด้วยการคลอเคลียอยู่บนใบหน้า
จังหวะที่แมวน้อยลืมเรื่องของช่วงล่างไปหมาป่าก็จัดการกดแท่งร้อนที่แข็งขืนเข้าไปทันที
“อ๊ะ!..”
ลมหายใจถูกพ่นออกมาจากต่อเสียงผวาของลูกแมวที่ดังจบไปแล้ว
มาร์คพยายามผ่อนคลายตัวเองไม่ให้ทำอะไรรุนแรงเพียงเพราะอารมณ์ที่พุ่งสูงสุดจุดเดือดของตน
เพราะร่างเย้าๆตรงหน้ามันเล่นงานเขามาตั้งแต่ที่นอนนิ่งๆอยู่บนเตียงแล้วล่ะ
แก่นกายที่ถูกกลืนเข้าไปเพียงแค่ครึ่งลำมันปวดหนึบไปหมดเมื่อร่างหนาพยายามจะขยับมันอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ไม่ว่าจะอยากให้ตายแค่ไหนก็ยังกลัวแบมแบมจะเจ็บ ยิ่งนึกถึงตอนที่ทำอะไรไปด้วยอารมร์แบบครั้งนั้นยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเองทุกครั้ง
“ผ่อนหน่อยนะตัว...มาร์คขยับไม่ได้ล..เลยอืม...”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างข่มจิตข่มใจ ไหนจะผนังด้านในที่ตอดรัดตัวตนจนปวดไปหมด
แบมแบมก็ยังคงเกร็งมาร์คเข้าใจว่าทุกๆครั้งที่มีอะไรกันตัวเล็กคงจะยังกลัวเวลาที่เริ่มสอดใส่ใหม่ๆในทุกๆครั้ง
มันคงจะเจ็บมากจริงๆ ฝ่ายเจ้าของขาเนียนที่ถูกจับเอาไว้ก็พยายามทำตามที่พี่ชายบอก
เล็บทั้งสิบจิกอยู่บนผ้าปูเพื่อบรรเทาความเจ็บเมื่อมาร์คเริ่มขยับสะโพกเข้าออกถึงจะเนิบนาบแต่ก็รับรู้ได้ทุกจังหวะและการกระทำ
“อ๊ะ...อื้อๆ...มะ..จะ..เจ็บ”
ปลายนิ้วหัวแม่มือถูกใช้เป็นตัวกดซับหยดน้ำที่ไหลปริ่มบริเวณหางตาเมื่อแท่งร้อนเริ่มขยับเข้าออกได้อย่างคล่องตัว
ร่างเล็กถูกดันขึ้นลงไปตามจังหวะ ขาทั้งสองถูกแยกออกกว้างกว่าเดิมเมื่อตัวตนที่แข็งร้อนถูกดันเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะๆ..อื้อๆๆ...”
ลูกแมวครางเสียงหวานเมื่อความเสียวเข้ามาแทนที่ความเจ็บ
ถึงอย่างนั้นหยดน้ำตาก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุด หัวทุยส่ายคลอนไปตามแรงรับ ผมนุ่มปลิวไปตามแรงส่าย
ภาพและเสียงตรงหน้ามันเป็นตัวเพิ่มเชื้อเพลิงในกายให้โลดแล่นได้อย่างดีเยี่ยม
สะโพกสอบเริ่มเร่งจังหวะเมื่ออารมณ์ไต่ขึ้นสูงเรื่อยๆ จุกสีชมพูถูกครอบครองด้วยปากก่อนจะละเลงปลายลิ้นลงไปครั้ง
จนร่างข้างใต้แยกแยะไม่ออกแอ่นเด้งแผ่นอกบางครั้งก็สะโพกมนๆที่สะโพกแกร่งหยัดเข้าเต็มกำลัง
“อ๊ะ..อื้อๆ..อ๊า...อ๊ะ!มาร์คอื้อ..”
“...อ่า..อืม..แบมแบม”
พั่บ ๆ
ๆ
จัดการหยัดสะโพกเข้าเต็มกำลังเมื่อใบหน้าหวานบัดนี้เหยเกไปตามอารมณ์ ยิ่งเร่งเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าความสุขที่กำลังได้รับมันยังไม่พอกลับอยากที่จะโหยหามันมากขึ้นเรื่อยๆ
จัดการหยัดสะโพกเข้าเต็มกำลังเมื่อใบหน้าหวานบัดนี้เหยเกไปตามอารมณ์ ยิ่งเร่งเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าความสุขที่กำลังได้รับมันยังไม่พอกลับอยากที่จะโหยหามันมากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊า...มะ...ไม่ไหว...แล้วอึก...อื้อๆ..”
พึ่บๆๆ
พึ่บๆๆ
ร่างบางที่แอ่นขึ้นสูงกระตุกเกร็ง ไม่กี่วินาทีต่อมาหยาดหยดน้ำที่ปลดปล่อยก็พุ่งไปเปือนอยู่ตามลอนท้องที่ยังคงเร่งขยับไปมา
แบมแบมตัวอ่อนหมดแรงทิ้งแผ่นหลังราบไปกับที่นอน
มาร์คตามประกบริมฝีปากลงไปเมื่อตัวเองก็ใกล้จะแตะเพดานเต็มที
“อ่า...คนเก่ง...อีกนิดเดียว..”
สะโพกแกร่งเร่งหยัดเข้าหาร่างที่ปรือตามองอยู่คล้ายว่าใกล้จะหมดสติลง
มีเพียงร่างที่เคลื่อนไปตามแรงกระแทกเท่านั้นที่ยังคงรับรู้เพราะสมองมันโหวงและโล่งไปหมด
แท่งร้อนดันเข้าหนักๆถี่ออกตามอำเภอใจ เจ้าของครางต่ำฟังไม่ได้ศัพท์
ไม่กี่อึดใจก็หยัดกายอย่างหนักแน่นๆย้ำๆโดยมีแผ่นหลังเบียดขึ้นลงไปกับที่นอนเป็นตัวรองรับ
วินาทีจะกำลังจะปลดปล่อยสิ่งที่ปริ่มรออยู่ออกมาก็จัดการรีบชักแก่นกายของตัวเองออกมาจากช่องทาง
หยาดน้ำถูกฉีดพ่นไปตามหน้าท้องแบนราบที่ยุบพองไปตามแรงหอบหายใจของคนที่ขึ้นสวรรค์ไปก่อนหน้า
ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อซบลงบนแผ่นอกบางก่อนจะโอบกระชับร่างเล็กๆเข้าหาตน เสียงหอบกอบโกยอากาศดังแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศ
ไม่นานปากอิ่มก็ถูกเบียดเข้าครอบครองด้วยความโหยหา ร่างหนาลุกขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง
แบมแบมตาเบิกโตเพราะคิดว่าเมื่อกี้ทุกอย่างมันจะจบลงแล้ว
“ขออีกรอบนะเด็กดี ถ้านอนไม่พอเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยนอนต่อในรถ”
#ficsensitivebro
กลับไปเม้นได้ที่นะคร้าบ http://goo.gl/mjrWoJ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น