BET YOUR BODY NC 3 [CH-11]
Chapter 11
[CUT]
เสียงกระเส่าแหบพร่าปลายสั่นนั้นทำให้คนฟังแทบบ้า
มาร์คลอบเลียริมฝีปากที่เปียกเทิ้มไปด้วยหยาดน้ำเหนียวหนืดที่ติดออกมาเมื่อผละจูบร้อนออกจากกัน
มองร่างเซ็กซี่ที่เย้ายวนใส่สภาพที่เสื้อตัวบางมันหมิ่นเหม่
แบมแบมปรือตามองขึ้นมาไม่รู้ว่ามีสติแค่ไหน เรียวขาเริ่มอยู่ไม่สุกถูไถกันไปมา เพราะความกระสันมันบีบเร้าให้ส่วนที่อยู่กึ่งกลางระหว่างเรียวขานั้นตื่นตัวเกินกว่าที่ความอดทนจะรับมือไหว
มือคู่สวยเริ่มลูบไล้ไปตามท่อนบนของตน ความร้อนผ่าวและอารมณ์ภายในมันหล่อหลอมให้แบมแบมกำลังพาตัวเองไปสู่อีกด้านที่ไม่คิดจะควบคุม
ตาคมได้แต่มองและเก็บไปทุกอิริยาบถ
น้ำลายถูกกลืนลงคอเมื่อปลายนิ้วเรียวลากไปตามเนื้อผิวตรงช่วงอกที่ถูกเปิดเผยเพราะเสื้อมันปลดกระดุมไปแล้ว
ริมฝีปากอิ่มขบเม้มกัดเข้าหากันเมื่อความเสียวมันเริ่มแทรกซึมผ่านเข้าสู่โสตประสาท
ใจมาร์คตอนนี้ก็อยากจะช่วยแบมแบมอยู่หรอกนะ ไม่ใช่ก็อยากสิ...ถ้าวัดตามสัญชาติญาณ
วัดจากจิตใต้สำนึกมาร์คคงจะกระโจนลงเข้าหาร่างที่กำลังจมดิ่งลงไปสู่ความต้องการ
“มาร์คช่วยได้ครับ...
แต่อยากให้มาร์คช่วยอะไร...ช่วยแบบไหน?”
เรียวปากกระซิบอยู่ข้างใบหูก่อนจะลากปลายจมูกซุกไซร้อยู่ที่ลำคอ แบมแบมก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
มือเล็กยังคงลูบไล้อยู่บนเนินอกของตน ส่วนมาร์คตอนนี้ก็พาร่างตนเองขยับมาอยู่ที่เบาะคนนั่งเป็นที่เรียบร้อย
เข่าทั้งสองอ้าออกกว้างเพื่อให้ร่างของแบมแบมอยู่ตรงกลาง
ใบหน้าของแบมแบมยังคงร้อนผ่าว ตาคู่สวยปรือมองคนที่เพิ่งขยับมาคร่อมด้วยความกระหาย
ถึงแม้ว่าจะเป็นมาร์คต้วนแต่ไม่รู้ว่าเพราะกระสันหรือเพราะจิตใต้สำนึกที่แท้จริงมันต้องการคนตรงหน้าอยู่แล้วกันแน่
“บอกมาสิครับว่าอยาก...”
“อือ...อา...”
“อยาก...ให้มาร์คช่วยยังไง”
แบมแบมรับรู้ รับรู้ทุกๆคำพูด
เพียงแต่ว่าร่างกายมันไม่สามารถควบคุมได้ก็เท่านั้น
ถ้าถามว่าอยากให้มาร์คช่วยยังไงแบมแบมคงไม่สามารถตอบออกมาเป็นคำพูดในตอนนี้ ขาคู่สวยชันขึ้นให้เกือบตั้งฉากก่อนที่หัวเข่าจะค่อยๆเคลื่อนไปมาสัมผัสกับบางสิ่งของคนด้านบน
สิ่งที่มันซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงกำลังตื่นตัวขึ้นมาเรื่อยๆเมื่อขาคู่ซนยังไม่ยอมหยุดถูไถไปตรงบริเวณนั้น
คราวนี้มาร์คคงสำนึกได้ว่าการปล่อยให้อีกคนทรมานมันเป็นยังไงเมื่อแบมแบมตอบกลับมาได้ถูกจุด
“อือ...อา...”
ไม่ไหวจะอดทนเรียวปากจัดการเข้าครอบครองปากสวย
จูบดูดดื่มถูกมอบให้กับร่างบางที่อยู่ภายใต้
เรียวลิ้นต่างไม่มีใครยอมใครต่างพากันกอบโกยความต้องการให้กันและกันให้ได้มากที่สุด
มาร์คเริ่มการช่วยเหลือแบมแบมโดยการลากใบหน้าตนลงไปตามลำคอจนมาถึงส่วนที่กำลังกระเพื่อมไปตามแรงหอบหายใจ
ร่างบางสะดุ้งรับริมฝีปากที่เข้าครอบครองยอดอกสีหวาน
มันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหนืดใสในทันที
“อ๊ะ...อา...ม..มาร์ค...อือ เสียว...อ๊ะ...”
จ๊วบ...
มาร์คตอบกลับแบมแบมด้วยเสียงที่จาบจ้วงแทนที่จะเป็นคำพูด
เรียวปากครอบครองตวัดปลายลิ้นลงไปบนจุกที่เริ่มชูชันรับกับกระแสความเสียวซ่าน
มือเล็กจิกไปบนแผ่นหลังที่คุ้นเคยถึงแม้จะไม่ได้สัมผัสมาช่วงหนึ่งแต่ก็ยังให้ความรู้สึกว่ามันยังเป็นของแบมแบมอยู่เสมอ
“ฮ๊ะ...อ่ะ...แบมอยาก...อือ...”
มาร์ครู้...รู้แล้วว่าแบมแบมต้องการแค่ไหน มาร์คเองก็คงไม่ต่าง
“อยากได้...ฮึก...ช่วย...”
มือหนาลูบไล้ไปตามช่วงเอวหลังจากที่ละลงมาจากยอดอก
ปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของเรียวปากไปก่อน กระดุมสกินนี่ยีนส์สีดำถูกปลดออกตามด้วยซิปที่รูดลง
มาร์คผละริมฝีปากออกจากจุกที่เปียกชุ่มเพราะรู้สึกว่ามีอีกสิ่งที่น่าให้ความสนใจมากกว่า
ปลายลิ้นเลียไปตามริมฝีปากที่เปียกชุ่มของตนก่อนจะมองไปที่ส่วนกลางลำตัวที่รอการให้ความช่วยเหลือ
กางเกงตัวเล็ก ถูกสองมือจัดการร่นลงมันค่อนข้างลำบากเพราะเป็นกางเกงที่รัดรูปตามสไตล์ที่แบมแบมชอบใส่
มันถูกร่นลงมาได้ถึงเพียงแค่ต้นขาเท่านั้น
มาร์คก็จัดการทักทายกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังคับพองเต้นตุบๆสู้มือของเขา มาร์คมองมันสลับกับมองไปยังตาคู่สวยที่ปรือมองตน
เจ้าของใบหน้าหวานใช้ฟันซี่เล็กของตนขบเม้มไปบนริมฝีปากเพื่อย้ำกระตุ้นเตือนความจำมาร์คว่าแบมแบมกำลังต้องการความช่วยเหลือ
มือเล็กที่อยู่ว่างเริ่มจัดการกับตัวเองด้วยการลูบไล้ไปตามท่อนบนของตนอีกครั้ง
ปลายนิ้วสะกิดความเปียกชุ่มที่มาร์คทำทิ้งไว้
แอ่นอกบางกระตุกขึ้นตามมาเพราะตุ่มไตที่ไวต่อความรู้สึกมันถูกกระทำ
มาร์คมองภาพตรงหน้าก็แทบอยากจะระเบิดตัวเองทิ้ง
ที่จริงเขาอยากจะพาแบมแบมกลับไปที่คอนโดก่อนด้วยซ้ำ
เพราะทั้งสองยังอยู่ในลานจอดรถโชคดีที่ยังไม่มีใครผ่านมาตอนนี้ ก็นั่นแหละ...มาร์คคงไม่สามารถแคร์สายตาใครได้อีกแล้ว
ถ้าใครมันผ่านมาก็คงช่วยไม่ได้
มาร์คช่วยเจ้าของร่างที่กำลังยั่วเขาไปในตัวด้วยการเริ่มชักรูดไปตามสัดส่วน ส่วนที่ตื่นอยู่กลางลำตัวถูกชักพาอารมณ์ของแบมแบมให้สุขสม
บ่อยครั้งที่ได้ยินเสียงครางอย่างพึงพอใจ
เสียงครางที่มาร์คไม่ได้ยินมันมานานแค่ไหน ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้เรากำลังจะทำมันด้วยกันจริงๆ
“ม..มาร์ค...อือ...อา...เร็วอีก...”
เจ้าของชื่อรีบตอบสนองเร่งความเร็วทันทีที่ได้ยิน
เรียวขาถูกจับแยกออกกว้างถูกจับยกขึ้นประชิดกับแผ่นอกของมาร์คที่แทรกเข้ามา แบมแบมร้องเสียงหลงเมื่อปลายนิ้วยาวรุกล้ำชักเข้าชักออกเข้าไปในช่องทางพร้อมกับการที่อีกฝ่ายยังคงปรนเปรออยู่ที่ส่วนนั้น
“อ๊ะๆ...อื้อ...มะ...ไม่ไหวแล้ว...อะอ๊า...”
มาร์คเร่งขยับมือของตนที่ชักอยู่บนแก่นกายไปพร้อมๆกับการเบิกทางให้ช่องทางแคบๆของแบมแบมได้ปรับตัว
มองร่างสวยที่เรียวขาพาดอยู่บนหน้าตักตนมันยิ่งทำให้มาร์คจะอดใจไม่ไหวอยู่ทุกวินาที
แบมแบมแอ่นสะโพกรับกับความถี่ที่โถมเข้าหาตน แม้จะเป็นเพียงแค่แท่งนิ้วแต่มันก็ทำให้แทบขาดใจ
ร้องครางแบบไม่อายจนลืมไปว่าตนเองนั้นเกลียดมาร์คสักแค่ไหน
ไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยหยาดน้ำแห่งความใคร่ออกมาเต็มฝ่ามือหนา
มาร์คใช้ประโยชน์จากความหล่อลื่นของน้ำรักที่ยังติดเยิ้มอยู่ที่มือตนปาดไปที่ช่องทางที่เพิ่งถูกนิ้วของตนเล่นด้วยไปเมื่อครู่
คราวนี้กางเกงที่ร่นลงมาอยู่เพียงต้นขาถูกดึงลงไปจนท่อนล่างของแบมแบมเปลือยเปล่าไปในที่สุด
คงต้องเป็นในรถแล้วล่ะเพราะมาร์คเองก็คงไม่มีแรงอดใจที่จะขับรถไปได้ถึงคอนโด
“แบม...”
แบมแบมช้อนตามองคนที่กำลังเรียกตน ในขณะที่มาร์คก็พยามจะปลดกระดุมเสื้อของตัวเองไปด้วย
“โอเคขึ้นไหมครับ”
เขาไม่คิดหรอกว่าแบมแบมจะยอมตอบกลับ
แต่พอได้เห็นแบมแบมค่อยๆพยักหน้าก็ยอมรับว่าเหนือความคาดหมายและรู้สึกดีจนเริ่มพรมจูบไปตามขมับที่มีเหงื่อผุดขึ้นมา
แบมแบมหลับตาลงรับสัมผัสที่รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน
“อือ...จูบอีกได้ไหม...”
ถึงไม่ขอเขาก็จะทำ
มาร์คจูบแบมแบมอีกครั้งถึงจะไม่ร้อนแรงเท่ากับเมื่อครู่แต่เพราะอะไรไม่รู้ที่ความรู้สึกมันสั่งว่าให้อ่อนโยน
อดคิดไม่ได้ว่าถ้าคนที่ช่วยแบมแบมไม่ใช่เขาล่ะ
เขาคงจะทั้งอิจฉาและอยากฆ่าคนที่แบมแบมกำลังอ้อนให้จูบแบบเมื่อครูนี้
อ้อนให้กระทำการช่วยเหลือต่างๆ แค่คิดเขาก็เหมือนจะตาย
แค่คิดก็ไม่พร้อมที่จะให้อภัยตัวเองถ้าหากว่าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขา
“มันไม่พอใช่ไหม...มาร์ครู้”
มาร์คละจูบออกมาก่อนจะจดจ้องใบหน้าที่ยังคงดูไม่สู้ดี
แบมแบมยังดูเหมือนไม่ได้รับการปลดปล่อยเท่าที่ควร เรียวคิ้วยังคงขมวด
ใบหน้ายังคงเหยเกและดูไม่เป็นตัวของตัวเองไม่ต่างจากตอนแรกนัก
“แต่ครั้งนี้มาร์คคงไม่ช่วยแบมฝ่ายเดียว...
มาทำไปพร้อมกันนะ”
“อ่ะอือ...ทำสิ...
เข้ามาได้แล้ว...
แบมอยากอีกแล้วฮึก...”
“ถ้างั้นก็บอกก่อนได้ไหมว่าอยากได้อะไร?...”
“แบมอยากได้...
ฮึก...
อยากได้มาร์ค...”
เพียงเท่านั้นทุกอย่างก็ขับเคลื่อนไปอย่างที่ควรเป็น
บทรักเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งถึงแม้จะเป็นภายในรถที่คับแคบแต่มันก็ดูเหมือนเป็นการยิ่งสร้างบรรยากาศ
สะโพกมนถูกยกขึ้นเมื่อมาร์คจ่อแก่นกายที่จัดการชักรูดเป็นที่เรียบร้อยแล้วอยู่ที่ปากทาง
แบมแบมกัดริมฝีปากอีกครั้งต่อด้วยเสียงร้องที่กลั้นไม่อยู่
เรียวปากหอบเผยอเมื่อท่อนเนื้อถูกดันเข้าไปแม้ยังเข้าได้ไม่สุดก็ตาม
มาร์คพยายามผ่อนแรงไม่ให้ออกแรงมากไปเพราะกลัวแบมแบมจะรับไม่ไหว
ช่องทางที่คับแน่นบ่งบอกได้ดีว่ามันไม่ได้ผ่านการถูกสอดใส่มานานพอสมควร
มันตอดรับกับท่อนเนื้อของมาร์คบีบรัดจนมาร์คแทบจะทนไม่ไหวต้องระบายด้วยการส่งเสียงทุ้มต่ำครางออกมา
เรียวขาถูกสอดและยกขึ้นด้วยท่อนแขนทั้งสองก่อนที่มาร์คจะพรมจูบไปตามต้นขาเมื่อท่อนเนื้อยังคงถูกแช่ค้างไว้
เรียวคิ้วขมวดไปพร้อมใบหน้าที่เหยเกเมื่อแผ่นหลังของตนถูกกระแทกจนติดไปกับเบาะรถ
“อ๊ะ..ฮึก...”
“อืม...
แบมแบมทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเมื่อมาร์คหยัดกายเข้าหา
ความฝืดยังคงมีอยู่ทำให้ท่อนเนื้อยังคงเข้าออกได้อย่างช้าๆแต่อย่างนั้นมันยิ่งทำให้รับรู้ถึงความเสียวได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย...แต่ก็ไม่นานเท่าไหร่นัก
เมื่อท่อนเนื้อเริ่มขยับเข้าออกได้อย่างสม่ำเสมอ มือเล็กเริ่มควานหาที่ยึดเหนี่ยวข้างหนึ่งถูกกัดเข้าที่ฟันขาวส่วนอีกข้างก็โอบรั้งลำคอแกร่งให้เข้าหาตน
มาร์คใช้จังหวะที่ร่างบางจับยึดลำคอตนก้มหน้าลงมาหาอกคู่บางคู่สวย จัดการชิมความหวานของจุกสีอ่อนไปพร้อมกับช่วงล่างที่ยังคงทำหน้าที่ของมัน
ร่างบางที่ราบไปกับเบาะรถถูกหยัดกระแทกจนกายสั่นคลอนไปตามแรงกระทำ
แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงแต่มาร์คก็ยังพรมจูบไปทั่วร่างสวย
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นด้วยความเหยเก
ริมฝีปากหอบเผยอเมื่อส่วนปลายของท่อนเนื้อกระแทกเข้าชนจุดกระสันหลายต่อหลายครั้ง
สองร่างสอดประสานเข้าด้วยกันแทบจะไม่เหลือพื้นที่ว่างให้อย่างอื่นนอกจากเนื้อผิวของกันและกัน
มาร์คเองก็ครางสอดรับกับเสียงครางหวานของแบมแบม เก็บเกี่ยวกอบโกยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้
“อ...อื้ออออ อ๊ะ...มาร์ค...เร็วอีก...”
เสียงหวานแหบพร่าเพราะขาดน้ำแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังครางออกมาสุดเสียง
ปลายเล็บจิกลงที่ไหล่หนาควานสอดเข้าไปภายใต้สาปเสื้อของมาร์ค
มาร์คจับกระชับเรียวขาแยกมันให้อ้าออกกว้างกว่าเดิมก่อนจะเร่งหยัดกายกระแทกเข้าไปให้ลึกและถี่รัวขึ้นจนแบมแบมครางรับเสียงหลง
สะโพกมนที่ถึงแม้จะถูกจับล็อคก็ยังทนไม่ไหวกับความเสียวแอ่นรับกับแรงกระแทกยามที่ส่วนปลายมนชนกับจุดกระสันจนมาร์คต้องห่อปากครางทุกครั้งที่แบมแบมสวนสะโพกตอบกลับได้อย่างถึงใจ
“อ๊ะๆ...อื้อ...มาร์ค...อ๊ะๆ..”
“อืม...แบม...รู้สึกดีใช่ไหม...”
“อื้มอ๊ะ...ดี...ฮึก...อย่างนั้นแหละ...ตรงนั้น...แรงๆ”
“ตรงนี้เหรอครับ...”
สะโพกสอบเร่งหยัดเข้าหาร่างที่สั่นเทิ้มเพราะแรงของตน
ยิ่งแบมแบมบอกว่าดี ยิ่งแบมแบมบอกว่าชอบตรงไหนมาร์คก็ยิ่งสนองให้อย่างไม่ลืมหูลืมตา
แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าหลงจนหัวปักหัวปำ
“อา...แบมแบม...เรียกชื่อผม...”
เรียกชื่อคนที่คุณกำลังต้องการ...
“ม...มาร์ค...อือ...”
คุณรู้สึกดีใช่ไหม รู้ตัวอยู่ใช่ไหมว่ากำลังทำมันกับผม
มาร์ครัวสะโพกเข้าไปถี่จนแทบขาดใจ แก่นกายถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ใกล้ถึงเฮือกสุดท้าย กายหนาเน้นกระแทกเข้าออกอย่างช้าๆอยู่สองสามครั้ง
ไม่นานหยาดน้ำมากมายก็ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกันก่อนหน้าแบมแบมครางลั่นจนตอนนี้ได้แต่หอบกอบโกยลมหายใจ
มาร์คโน้มตัวลงไปจูบที่เรียวปาก จับกรอบใบหน้าหวานให้เจ้าของมองมาที่ตน
ตากลมเต็มไปด้วยหยาดน้ำที่เอ่อคลอเพราะความสุขสมที่มีอยู่มาก
ทั้งสองแลกลิ้นกันต่อโดยที่ร่างบางยังคงโอบรอบแผ่นหลังของมาร์ค
เสพความดูดดื่มที่แสนจะหอมหวานแต่ก็แทรกไปด้วยความร้อนแรงอยู่ในทุกการรับรู้
และมาร์คก็รู้อีกนั่นแหละว่าเท่านี้มันยังไม่เพียงพอสำหรับเราทั้งสอง
ถึงแม้ว่ามาร์คจะไม่ใช่คนที่โดนยากล่อมประสาทบ้าๆนั่นแต่ยิ่งได้อยู่ใกล้
ยิ่งได้ทำเรื่องอย่างว่ากัน เขาก็ยิ่งต้องการแบมแบมมากขึ้น...มากขึ้น...
คงต้องปล่อยให้เจ้าของคิ้วเรียวที่ขมวด
เจ้าของใบหน้าที่ยังคงเหยเกและเผยอปากยั่วเขานอนทรมานต่อไปจนกระทั่งกว่าที่มาร์คจะข่มใจขับรถไปถึงที่หมาย
ประตูห้องพักในคอนโดสูงระฟ้านั้นถูกเปิดออกพร้อมกับที่สองร่างพากันเข้ามานัวต่อในห้อง
ร่างบางถูกอุ้มไปที่เตียงขนาดคิงไซส์ทันที
มาร์คเองก็ไม่รอช้ารีบโหมร่างตนเข้าไปหาร่างเล็กที่กระเด้งไปตามแรงอยู่บนฟูกเตียง
รสจูบถูกบรรเลงตั้งแต่ที่มาร์คเปิดประตูเข้ามาแล้ว
จูบโดยแบมแบมที่เป็นฝ่ายโน้มลำคอมาร์คให้เข้าหาตน จนกระทั่งตอนนี้แม้จะอยู่บนเตียงกันแล้วเรียวปากก็ยังคงแบ่งรับแบ่งสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร
มือคู่สวยปัดป่ายสะเปะสะปะไปทั่วลำตัวที่แข็งแกร่ง
ลอนหน้าท้องของมาร์คที่ไม่ได้สัมผัสมาเป็นเดือนๆมันยังคงน่าสัมผัสไม่ต่างจากครั้งสุดท้าย
แต่เชยชมซิกแพ็คที่สมส่วนได้ไม่นานก็เลื่อนตัวลงไปยังท่อนล่าง
มือเล็กคลำลงไปเบาๆเพื่อทักทายกับส่วนที่เริ่มตื่นตัวอีกครั้งท่ามกลางการปะทะกันของริมฝีปาก
มาร์คเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าจัดการปลดกระดุมเสื้อตัวเก่งของแบมแบมรวมไปถึงกางเกงที่อุตส่าห์ใส่เข้าไปใหม่เมื่อตอนที่ยังอยู่บนรถ
จัดการเช็ดทำความสะอาดให้ร่างบางเป็นที่เรียบร้อยจนไม่เหลือคราบใดๆแต่มันก็คงไม่มีประโยชน์เพราะอีกเดี๋ยวแบมแบมก็คงจะเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำจากตัวเขาอีกแบบตอนที่อยู่บนรถ
“อือ...เข้ามา...ฮึก...เข้ามาสิ...”
ร่างยั่วที่ปรือตามองเขาอยู่บนเตียงทำมาร์คแทบเสียสติอีกครั้ง
ร่างที่เปลือยเปล่ากัดริมฝีปาก อ้าขาเป็นรูปตัวเอ็มก่อนจะสะกิดปลายนิ้วเรียกเขาเพื่อเป็นการเชิญชวน
ถึงแม้แบมแบมจะดูทรมานแต่การกระทำแบบนี้มาร์คเรียกมั่นว่า ‘ยั่ว’
ขนาดไม่ค่อยมีสติเต็มที่ยังยั่วยวนเขาได้ขนาดนี้
แบบนี้เป็นใครก็คงต้องตาย คงจะยอมจำนนกันไปทุกราย
ฉากรักดำเนินขึ้นอีกครั้งบนเตียงที่นุ่มและกว้างกว่าเบาะแคบๆในรถ
มาร์คโถมกายไปพร้อมกับการลอบมองเจ้าของร่างที่หลับตารับกับแรงกระแทก
มือทั้งสองจิกไปบนผ้าปูจนยับย่น
ผ้าปูที่ยับย่นที่แบมแบมกำอยู่ตอนนี้มันก็เหมือนกับร่างของแบมแบมที่มาร์คกำลังโหมกายกระแทกลงไป
ฝ่ามือลูบไล้ไปตามต้นขาก่อนจะจับมันอ้าออกให้กว้างกว่าเดิมเพื่อที่จะได้หยัดสะโพกเข้าไปให้ลึกกว่าที่เคย
เสียงหวานครางกระเส่าครั้งแล้วครั้งเล่าแต่มาร์คก็ฟังมันไม่รู้เบื่อ ใบหน้าหวาน
แพขนตาที่งอนรับกับเปลือกตาที่ปิดลงและหยดน้ำใสๆที่ปริ่มออกมาจากหางตา จมูกที่รั้น
รวมไปถึงริมฝีปากที่หอบเผยอนั่นล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด
และถึงแม้จะหลับตาลงมาร์คก็คงจะยังจดจำแบมแบมได้ขึ้นใจ จดจำได้ทุกสัดส่วน
ทุกซอก...ทุกมุม
“อ๊ะ อาาาาาา...”
“อืม...อ่าส์...”
สองเสียงครางดังระงมสอดรับกันอย่างลงตัว
เรียวขายังคงถูกอ้าออกเป็นรูปตัววีอยู่บนท่อนแขนแกร่งๆ
มาร์คพรมจูบไปทั่วซ้ำยังทำรอยเท่าที่จะมีโอกาส
ไม่รู้ว่าตื่นมาแบมแบมจะอาละวาดหนักแค่ไหน
รู้แค่ว่าตอนนี้ก็ทำทุกอย่างไปตามอารมณ์และความรู้สึก แบมแบมเองก็คงจะเป็นแบบนั้น
“อ๊ะ...ตรงนั้น...อ๊า แรงๆ...อีกได้มั้ย...”
อ้อนได้ไม่นานร่างบางก็สั่นสะท้านไปพร้อมกับแผ่นอกที่กระตุกแรงขึ้นเพราะส่วนปลายมันกระแทกเข้าไปตามคำเรียกร้องอย่างหนักแน่นและถี่รัว
มาร์คโถมแรงเข้าหาร่างบางเข้าออกย้ำๆจุดเดิมซ้ำจนกระทั่ง
“อะ..อ๊าาาา...”
แบมแบมปลดปล่อยออกมาอีกรอบฉีกน้ำรักจนเปรอะหน้าท้องของเขาเต็มไปหมด
เป็นอีกครั้งที่ร่างบางหอบเพราะความเหนื่อยล้า ส่วนมาร์คที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยก็เร่งหยัดสะโพกหนาเน้นๆอีกสามสี่ครั้งก่อนจะปลดปล่อยตามไป
“หมดฤทธิ์หรือยัง...”
ไม่ใช่ยาแต่หมายถึงแบมแบมที่ปรือตามองเขา
ก่อนจะหลับตาพริ้มรับกับสัมผัสอ่อนโยนที่จูบลงมาตรงหน้าผาก
ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยไปตามผดเหงื่อตรงขมับ
ก่อนจะเกลี่ยไล่ลงมาจนถึงหางตาที่ปริ่มน้ำ
“ฮึก...ไม่...ไม่พอ...”
มาร์คยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเมื่อคนใต้ร่างส่ายหัวไปมาเหมือนเด็กที่งอแงอยากได้ของเล่น
ก่อนจะลอบมองแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะจังหวะการหายใจ
“อ๊ะ...”
ไม่มองเปล่าแต่กลับเชยชมด้วยการใช้ปากฉกชิมลงไป
เรียวปากเข้าครองถันสีชมพู ส่วนเจ้าของก็แอ่นรับสัมผัสที่ไวชวนให้ความเสียวแล่นพล่านไปทั่วเนื้อตัว
บทรักดูเหมือนว่าจะบรรเลงขึ้นอีกครั้งและคงไม่จบลงง่ายๆ
ตราบใดที่ฤทธิ์ยาหรือฤทธิ์ของเด็กตัวแสบยังคงไม่หมดลง
“มาร์ค...ฮึก...เข้ามา...แบมอยาก...”
“มาร์ค...อือ...มันไม่พอ..ฮึก...เอาอีก...เอาแรงๆ...”
ไม่รู้ว่าตื่นมาพร้อมกับฤทธิ์ยาที่หมดจะมีคนกล้ามองหน้ามาร์คต้วนหรือเปล่า ส่วนมาร์คยังคิดภาพในตอนเช้าที่แบมแบมตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่กับเขาไม่ออกเลย
TBC
Nc ครบแล้วนะคะ 555 อาจจะไม่มีอะไรหวือหวามากแต่ก็พยายามแต่งแล้วจริงๆ
#ร่างกายต้องการมบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น