NC มาร์คเมทัล -2 [chapter18]
Cut
เรียวปากเริ่มทำงานอีกครั้งจูบย้ำๆลงไปที่หัวไหล่ขบเม้มฝากรอยสีกุหลาบจางๆไว้แทนความเป็นเจ้าของก่อนจะไล่ขบลงมาตามท่อนแขนเล็กจนลงมาหยุดอยู่ที่ตุ่มไตสีอ่อน
ปากหยักดูดลงไปบนยอดอกละเลงไปทั่วจนแฉะเป็นวงรอบๆ อกบางกระตุกเบาๆตอบรับสัมผัสที่ชวนกระเส่า
มือเล็กถูกยกขึ้นมากุมขยำไปที่กลุ่มผมสีเข้มจนคนที่กำลังเป็นฝ่ายปรนเปรอครางต่ำอยู่ในลำคออย่างชอบใจ
“อืมมแบม นมมึงหวานจัง”
ก็รู้ว่าพูดไปคนใต้ร่างจะรู้สึกอายแต่ก็อดไม่ได้ที่จะแซวที่จะแหย่
เพราะตอนที่ร่างบางเขินมันยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ของเขามันพุ่งพล่าน พอเห็นว่าคนที่โดนล้อไม่ยอมพูดอะไรออกมาก็ใช้ลิ้นร้อนๆละเลงถี่ๆลงบนจุดกระสันจนร่างบางแอ่นรับแทบไม่ทัน
“อือ...มาร์คอ่ะ...เบาๆ”
จ้วบบบ
“งือ...อ๊ะๆ”
ร่างเล็กบิดตัวเร่าไปมาเพราะความทรมานยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
ลิ้นร้อนตวัดไปมาจนมือเล็กเริ่มขยุ้มกลุ่มผมแรงๆ ขาเรียวตั้งฉากจิกปลายเท้าด้วยความเกร็งปากอิ่มเริ่มสั่นเผยอพอๆกับขนอ่อนๆที่ตั้งกราวไปทั้งตัวไม่นานมือหนาก็เคลื่อนมาอยู่ที่หน้าท้อง
มาร์คลูบวนลงไปเบาๆก่อนจะเลื่อนลงต่ำมาหยุดอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัว
กางเกงวอร์มตัวบางถูกบุกรุกด้วยฝ่ามืออุ่น มือหนาเข้าไปกอบกุมบางส่วนที่มันกำลังแข็งคับพองสู้มือก่อนจะคลำเล่นเป็นการทักทาย
ไม่นานกางกางสีเทาก็ถูกรั้งให้ออกจากสะโพกมนตามด้วยกางเกงชั้นในตัวสุดท้าย
แก่นกายขนาดพอเหมาะถูกรูดรั้งไปตามความยาว
ร่างเล็กครางในลำคอเบาๆเมื่อปากร้อนกลับขึ้นมาทาบทับกับปากอิ่มอีกครั้ง มือเล็กโอบรั้งท้ายท้ายหนาก่อนจะลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของคนที่อยู่ด้านบน
ปากอิ่มก็ดูดรับอีกฝั่งที่กำลังรุกคืบอย่างถึงน้ำถึงเนื้อโดยที่มือหนายังคงปรนเปรอท่อนเนื้อไม่ให้คนใต้ร่างได้แยกแยะออกว่าที่ตัวเองกำลังเสียวอยู่ตกลงมันเสียวมาจากจุดไหน
มาร์คละริมฝีปากออกจากคนตัวเล็กก่อนจะจูบซับลงไปบนหน้าผากที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่อ
เปลือกตาสีมุกปิดลงไปพร้อมกับปากอิ่มที่เผยอ
ภาพตรงหน้ามันทำให้มาร์คแทบจะระเบิดตัวเองทิ้ง
คนอะไรทั้งเซ็กซี่แล้วยังน่ารักได้ในเวลาเดียวกัน
“ฮึ่ก..ไม่ไหว...อือ...มาร์ค...อ๊ะๆ”
“หึ...ไม่ไหวแล้วทำไงดี”
“อื้มมม...จะตายอยู่แล้ว...ทำไมชอบแกล้ง”
“ไม่แกล้งมึงแล้วจะให้กูแกล้งใคร”
มือหนาเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กน่าแกล้งกำลังจะถึงปลายทาง
ถึงจะอยากแกล้งต่อก็เถอะ
เพราะเวลาที่เห็นคนตัวเล็กไปไหนไม่รอดแถมหน้ายังแดงเป็นลูกตำลึงแบบนั้นมันดูเพลินตาเหลือเกิน
ใบหน้าคมหยุดการกระทำแต่มือหนายังคงทำงานอย่างขันแข็ง
ที่หยุดใบหน้าเพราะตอนนี้สายตาคมมันเอาแต่จดจ้องกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยผดเหงื่อของคนที่กำลังจะทนไม่ไหว
เขากำลังเก็บรายละเอียดทุกๆอย่างโดยที่เจ้าของยังไม่รู้ตัว
แต่ก็เหมือนจะรู้ตัวตอนนี้แหละ
เปลือกตาจากคนใต้ร่างเปิดขึ้นมาปะทะกับสายตาอีกคู่ที่เอาแต่จดจ้อง มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์ทันทีที่เห็นคนตรงหน้าลืมตาโดยที่มือยังคงเร่งความเร็วอยู่บนแก่นกาย
ใบหน้าหวานที่ร้อนผ่าวกลับเพิ่มอุณภูมิยิ่งขึ้นเมื่อต้องสบตากับคนร่างสูงจังๆ
รีบงุดหน้าซุกลงไปที่หมอนทันทีจนคนมองต้องกลั้นขำแล้วยิ้มออกมาบางๆ
“อื้ออออ...มะ...มาร์ค...อ่ะๆๆ”
“ไม่ไหวแล้วหรอหืมมม” จริงๆไม่ต้องพูดก็ได้ แต่ถ้ามันทำให้คนใต้ร่างเขินได้อีกก็จะพูดออกมาเบาๆ
มือหนาเร่งจังหวะขึ้นถี่จนในที่สุด
“อื้อๆ...อื้มมม...ฮ่ะ..” คนใต้ร่างกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือหนากระเด็นลามไปทั่วหน้าท้องทั้งของตัวเองและของคนรัก
มาร์คไม่ลืมที่จะเลื่อนใบหน้าของตัวเองลงไปเก็บกินคราบของเหลวที่กระจายอยู่บนหน้าท้องที่ยืดยุบไปตามแรงหายใจ
เขากินมันอย่างไม่นึกรังเกียจจนตัวเจ้าของเองที่ยังหอบแฮ่กๆก็อดปากที่จะห้ามไม่ได้
“อือ...มาร์ค...มันสกปรกนะ”
“สกปรกตรงไหน
ทุกอย่างที่เป็นตัวมึงกูไม่เคยรังเกียจ”
“ก็มันแปลกๆนี่...”
“แบม...” เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงไปกกที่ใบหู
คนฟังชาวาบขึ้นมาอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าการถูกเรียกชื่อครั้งนี้มันต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดา
“แล้วมึงรังเกียจของกูมั้ย”
ตาใสเบิกกว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น
แม้จะไม่รู้ความหมายแน่ชัดเพราะคำพูดมันดูกำกวมแต่สายตาของคนตรงนั้นที่ทอดมาดูยังไงก็ไม่น่าจะพ้นๆเรื่องหน้าอาย
“มาขนาดนี้แล้วคงจะรังเกียจมั้ง”
รีบตอบแบบปัดๆเพราะไม่มีสกิลความด้านพอเท่ากับคนตรงหน้า
ส่วนคนที่ได้ฟังคำตอบก็กระหยิ่มยิ้มอย่างพอใจ แล้วอยู่ๆก็ถือวิสาสะพลิกร่างของตัวเองและคนตัวเล็กให้สลับกัน
กลายเป็นว่าตอนนี้คนตัวเล็กกำลังเก้ๆกังๆอยู่บนร่างหนาที่ชอบทำอะไรตามอำเภอใจ
“ทำบ้าอะไรของมึง” บ่นหมุบมิบเบาๆคล้ายๆกับพึมพำแบมแบมก้มหน้างุดไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับอีกคนโดยตรง
แบมแบมยันตัวเองขึ้นมาเพราะนอนอยู่นิ่งๆก็คงจะตกลงไปกลายเป็นว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนั่งคร่อมอยู่บนต้นขาของร่างหนายิ่งทวีความอายมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าเพราะตอนนี้แบมแบมอยู่ในสภาพที่ไม่มีอะไรปิดคลุมร่างเอาไว้เลย
ถึงจะเคยผ่านการมีอะไรกันมาแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชินแล้วนี่นา
“มึงเคยขี่ม้ามั้ย”
“เคยมั้ง..แต่ครั้งเดียวเพราะตกลงมา
แล้วก็เลยไม่กล้าขี่อีกเลย”
ถึงกับขำพรืดออกมาเมื่อได้ฟังคำตอบ
แววตาใสฉายแววข้องใจทันที งงก็งงอยู่แล้วว่าทำไมอยู่ๆก็ถามแบบนี้ขึ้นมาแต่ก็ยังอุตส่าห์ตอบให้แล้วทำไมยังมาขำกันอีก
“งั้นลองขี่กูมั้ย
รับรองไม่มีทางตก”
ตอนนี้แบมแบมเริ่มพอจะเข้าใจในสิ่งที่มาร์คพยายามจะสื่อออกมาแล้ว
ถึงแม้ว่าจะเพิ่งเคยมีเซ็กส์แต่ก็ไม่ได้ใสขนาดที่จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“ไม่เอาอ่ะ กูไม่เคยทำ”
“ทำเถอะ...อยากเอา”
“ไม่เอาทำไม่เป็น” คนตัวเล็กประท้วงด้วยการบิดตัวไปมาเพราะรู้สึกว่ากำลังโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำแต่ในสายตามาร์คแบมแบมโคตรจะเหมือนเด็กที่กำลังงอแง
เห็นแบบนี้ก็ยิ่งทรมานใจตัวเองถ้าแบมแบมไม่ทำเขานี่แหละจะทำเองไม่ไหวแล้ว
มือแกร่งฉวยโอกาสทีเผลอจับมือเล็กให้ไปหยุดอยู่บนกลางลำตัว
ตากลมเบิกกว้างร่างชะงักเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ตัวเองได้สัมผัสกับส่วนนั้นของคนอื่นโดยตรง
คนอื่นที่ไม่ใช่คนอื่น
มือน้อยๆถูกไปวางทาบทับกับส่วนที่มันกำลังแข็งคับพองอยู่ภายใต้กางเกงนอนบางๆ
ก่อนจะใช้สายตาตัวเองจ้องมองคนที่กำลังเหรอหราแล้วอ้อนวอนผ่านสายตาที่ดูหยาดเยิ้ม
“ถอดกางเกงให้หน่อย” ปากอิ่มเม้าเข้าหากันก่อนจะชำเลืองขึ้นไปมอง
เอาเถอะมาถึงขนาดนี้แล้วถ้าไม่ช่วยก็คงจะเห็นแก่ตัวเกินไป ก็เพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองเพิ่งจะเสร็จไปเพราะคนตรงหน้าช่วยเอาไว้
ถ้ายังเมินใส่ก็ดูจะใจร้ายเกินไป
มือหนาพามือที่กุมเอาไว้ให้รั้งไปที่ขอบกางเกงตนทั้งกางเกงตัวในและตัวนอก
มันติดอยู่ตรงที่ร่างบางนั่งขวางเอาไว้
สะโพกมนยกขึ้นเพื่อให้กางเกงมันผ่านออกไปได้ก่อนจะช่วยดึงออกไปถึงปลายเท้า
สรุปว่าตอนนี้คนทั้งสองคนเปลือยเปล่าไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบใคร
มือหนาเอื้อมมือเล็กให้กลับมากอบกุมท่อนเนื้อร้อนของตัวเองอีกครั้ง
เปลี่ยนไปแค่คราวนี้มันไร้สิ่งปกปิดใดๆ แบมแบมไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองสิ่งที่มันกำลังชูสู้มือของตนที่กำลังโดนจับให้รูดขึ้นลงไปมา
รู้สึกได้ว่ามันกำลังพองขึ้นเรื่อยๆและร้อนมาก
“ฮืมมมแบม...ขึ้นมานั่ง”
“งือ..ไม่เอา” ร่างหนาทนไม่ไหวอีกต่อไป
ในเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมเล่นด้วยก็ไม่อยากจะบังคับพอรู้ว่าตัวเองใกล้จะไปก็จัดการพลิกร่างตัวกลับขึ้นไปคร่อมร่างบางเอาไว้แทน
ถึงอยากจะเสร็จคามือแบมแบมแต่อยากเข้าไปเสร็จในตัวร่างบางๆมากกว่า
เรียวขาวเล็กถูกแยกออกจากกันจนเห็นช่องทางสีหวานชัดเจน
ร่างบางที่ไม่ได้ตั้งตัวเริ่มตกใจกับความกะทันหัน
มาร์คใช้นิ้วที่ยังเปื้อนคราบน้ำอยู่กดเข้าไปทางช่องทางคับแคบซ้ำๆจนมันเริ่มตอดรัดเชื้อเชิญ
“อ๊ะๆมาร์ค...”
ร่างเล็กบิดตัวงอเมื่อนิ้วที่เพิ่มขึ้นมาเป็นสองมันกดไปโดนจุดสำคัญ
ปลายเล็บจิกไปบนหัวไหล่แกร่งอันเป็นที่ยึด
มาร์คเห็นว่าร่างบางกำลังพอใจก็เร่งกดย้ำซ้ำๆลงไปตรงจุดเดิมจนร่างเล็กบิดเร้าไปมาพร้อมกับครางกระเส่าจนลืมความอาย
พอเห็นว่าช่องทางมันเปิดพอที่จะรับของจริงได้มาร์คชักนิ้วของตนออกก่อนจะจับแก่นกายตนเข้าไปครอบครองช่องทางคับแคบแทน
คราวนี้มาร์คไม่ได้กระแทกมันลงไปมิดด้ามแบบที่เคยทำให้ครั้งแรก
เขาค่อยๆกดมันลงไปบางส่วนหยัดสะโพกเข้าออกเพื่อให้ช่องทางได้ปรับตัวเพราะไม่อยากให้แบมแบมเจ็บเท่ากับครั้งแรกแบบนั้นอีก
เรียวปากที่ยังว่างตอนนี้เริ่มหางานทำ
ตวัดลงไปบนยอดอกสีหวานที่อกบางๆเด้งรับเล่นๆ
ร่างบางสั่นระริกไปทั่วเล็บบางทิ้งน้ำหนักลงมามากกว่าเดิมเมื่อความเสียวมันเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
สะโพกแกร่งเริ่มเร่งจังหวะในหยัดเข้าออกเมื่อรู้ว่าช่องทางมันรับไหวแล้ว
“อ๊ะๆๆ...มาร์ค...อือๆๆ”
พั่บ พั่บ
พั่บ
“อ๊ะๆๆ..”
“แบมอืมมมม..แบมแบม
มึงโคตรน่ารักเลย”
พอละขึ้นมาจากยอดอกก็เข้าไปซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอ
สะโพกหยัดลงไปไม่ยั้งตามอารมณ์ที่มันกำลังพุ่งจนเสียงเนื้อกระทบดังระงมไปทั่วห้องพอๆกับเสียงครางกระเส่าของคนใต้ร่าง
พั่บ พั่บ
พั่บ
“อื้อๆๆ...อืม..มันเสียว...ไม่ไหว...จะตายอ๊ะๆๆ”
ใบหน้าหวานเหยเกเหงื่อเม็ดเล็กๆผดขึ้นเต็มใบหน้า
ปากอิ่มถูกจูบเบาๆก่อนที่ปากหยักจะลากมันลงมาตามลำคอรั้งให้คางมนเชิดขึ้นมันทำให้แบมแบมยิ่งดูเซ็กซี่มากกว่าเดิม
มาร์คเร่งกระแทกแก่นกายลงไปถี่สลับกับกระแทกแรงๆย้ำๆเมื่อรู้ว่ามันไปโดนจุดกระสันของคนใต้ร่างที่บางครั้งก็แอ่นสะโพกขึ้นมาเด้งรับ
“อ่า...ซี๊สสส...แบมอ่า...”
“อื้อๆๆ...อ่ะ...ฮะๆ...”
พั่บ พั่บ
พั่บ
“ฮืมแบม...ห้ามน่ารักกับคนอื่นเข้าใจมั้ย”
“อ่ะ...ม...กูไม่..เคยมีใคร มีแค่มึง...อ่ะอื้อๆ”
“แบม...กูคิดถึงมึงนะ”
“อือ...ค...คิดถึง..อ่ะ...เหมือนกันครับ”
“อืมมม..”พร้อมกันนะ”
พูดจบร่างหนาโถมแรงหยัดสะโพกให้ถี่รัวก่อนจะกระแทกเน้นๆอีกสองสามครั้ง
“อ...อ๊ะๆ...อ๊าาาาา”
มาร์ครีบชักแก่นกายออกจากตัวก่อนจะฉีดน้ำที่พุ่งออกมาลงบนหน้าท้องของคนที่ปลดปล่อยไปก่อนตัวเองเพียงไม่กี่วิ
คราบน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนไปเต็มหน้าท้องขาวเนียน
จริงๆเขาจะฉีดพุ่งมันเข้าไปข้างในเลยก็ได้แต่ไม่อยากให้คนตัวเล็กต้องลำบากเพราะถ้าไม่เอาออกมันจะเกิดผลข้างเคียงภายหลัง
ร่างบางที่หอบถี่ถูกโอบกอดด้วยวงแขนคู่แกร่งก่อนจะกดหัวให้ซุกลงไปกับแผ่นอกหนา
“อาบน้ำก่อนมั้ยค่อยนอน”
“พักแป๊ปนึงได้มั้ยแล้วค่อยไปอาบ” มาร์คยอมให้คนหมดแรงได้พักตามที่ต้องการ มือหนาโอบกระชับร่างบางๆก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้
ปากอุ่นๆถูกใช้ประกบลงไปบนหน้าผากร้อนที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ
ไม่ว่าจะยังไงคนตรงหน้าก็ยังดูเป็นเด็กในสายตาของเขาอยู่ดี
แม้จะทำอะไรต่อมิอะไรที่ผู้ใหญ่เขาทำกันไปแล้วก็เถอะ
To Be Continued
#มาร์คเมทัล
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น