[NC] Sensitive Bro -1 [Chapter 10]
CUT
ราวกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันถูกกลืนหายเข้าไปกับริมฝีปากที่กำลังค่อยๆกลืนกินกันอย่างช้าๆ
มือสองคู่สองเจ้าของประสานกันอยู่ข้างๆลำตัวบีบจับเข้าหากันอย่างแนบแน่นไม่ต่างจากแม่เหล็กต่างขั้วที่ดึงดูดเข้าหากัน
ร่างบอบบางภายใต้ร่างหนากำลังบิดเร้าไปมา แสดงออกเหมือนพยายามจะปฏิเสธแต่เจ้าตัวกำลังขัดแย้งกับจิตใต้สำนึก
เรือนร่างที่บิดส่ายไปมามันจงใจให้คิดว่าอยากหลีกหนีสัมผัสวาบหวามแต่เรียวปากอวบอิ่มกลับตอบรับทุกการครอบครอง
แล้วแบบนี้จะไม่ให้คนด้านบนคิดได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายนั้นก็มีความต้องการไม่ต่างจากตนเพียงแต่ยังยอมรับไม่ได้ก็เท่านั้น
ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวพันอีกปลายลิ้นส่งต่อความรู้สึกกันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
เสียงเล็กๆในลำคอของแมวน้อยที่มาร์คพร้อมจะผูกกระดิ่งตีตราความเป็นเจ้าของกำลังอื้ออึงร้องครางอ้อนเจ้าของ
แบบนี้แหละที่หมาป่าต้องการได้ยิน เรียวปากดูดดุนกอบโกยความหวานด้วยความโหยหา
กว่าที่จะพอใจก็ทำเอาร่างบางหอบปากกอบโกยหาออกซิเจนจนห่อเผยอ
พี่ชายบดเบียดริมฝีปากผ่านผิวขาวเนียนตั้งแต่ลำคอหอม
มือของทั้งสองยังคงประสานกันอย่างแนบแน่น ลิ้นร้อนไล่ต้อนจูบไปตามความอยากได้
โลมเลียผ่านเสื้อตัวบางที่ร่นลงมาปิดบังยอดอกที่เคยเหย้าแหย่
มันถูกทำให้เปียกชุ่มจนจุดไวต่อความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ตั้งนูนขึ้นพร้อมกับร่างบางที่แอ่นตอบรับ
หมาป่ามุดตัวลอดใต้เสื้อแหวกเข้าไปสำรวจสิ่งที่ตัวเองทำให้เปียกด้วยน้ำเหนียวใส
รีบตะปบเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานขบกัดเล่นลิ้นละเลงจนลำต้นมันไหวเอนส่ายไปมา
มือหนาละออกจากการประสานกันข้างหนึ่งไล่ลูบไล้มาหาจุกเล็กๆอีกข้างที่อยู่ไม่ไกลปาก
สะกิดมันจนเจ้าของย่นคิ้วหน้านิ่วปล่อยเสียงครางหวานให้ได้ชื่นใจก่อนจะไล่ลงผ่านเอวคอดลูบขึ้นลงให้พอได้ขนลุกชันอีกครั้ง
“ฮ่ะ...ยะ...อย่า..”
เจ้าของร่างรีบร้องห้ามเมื่อสิ่งของสงวนกำลังถูกรุกล้ำ
ใบหน้าหวานแดงซ่านเพิ่มดีกรีความร้อนเมื่อมืออุ่นล้วงเข้ามาในกางเกงที่เชือกมันถูกกระตุกออกไปจนหลวม
จับลงไปหาแก่นกายเล็กที่เริ่มพองตอบสนองต่อสิ่งเร้า
คนพี่จัดการรูดรั้งไปมาอย่างช้าๆไม่สนใจเด็กที่กำลังอายอย่างถึงที่สุด
มือเล็กพยายามยื่นออกมาห้ามการกระทำแต่พอโดนแบบนั้นก็ทำได้แค่จิกเล็บลงไปบนไหล่ที่แกร่งกว่า
ส่ายหน้าด้วยความรับไม่ได้เสียวจนตัวอ่อนยวบยาบ
อยากจะห้ามทำไมไม่ดันทุรังให้ถึงที่สุด
อาจเพราะจิตใต้สำนึกลึกๆมันกำลังถกเถียงกันอย่างสับสน
“ฮื่อ..ตะ...ตัว...บ้าไปแล้ว..บ้า...อึก...ที่สุด..”
ว่าเสร็จก็กัดปากตัวเองแน่น
พยายามคุมโทนเสียงให้มันดูไม่สั่นแต่อีกฝ่ายก็ดูรู้ไปถึงไหนต่อไหนแล้วว่าแบมแบมกำลังรู้สึก
หรือว่ากำลังต้องการอะไร
มือหนารูดรั้งส่วนกลางลำตัว
ปากยังวุ่นอยู่กับยอดอกที่เปียกชุ่มเป็นพัลวัน
ช้อนสายตาคอยมองคอยเก็บทุกสีหน้าทุกท่วงท่าของคนที่เอาแต่บอกเอาแต่ย้ำถึงความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้อง
แถมไม่วายยังถูกด่ากลายเป็นคนบ้า
ไม่ได้โกรธเลยซักนิดถ้าการเป็นคนบ้ามันจะทำให้คนด่าตาหวานฉ่ำบิดเร้าไปทั้งตัวอยู่แบบนั้น
รสสัมผัสพวกนี้ที่มาร์คกำลังปรนเปรอมันคงจะทำให้น้องชายลืมคำว่าศีลธรรมหรือจริยธรรมไปชั่วขณะ
จะบอกว่านี่คือการมอมเมาเยาวชนให้ลุ่มหลงผิดศีลข้อที่เท่าไหร่ก็แล้วแต่
แต่ที่ทำอยู่มันเป็นเรื่องของคนสองคนที่กำลังกอดรัดอยู่บนเตียงเดียวกัน
ถ้าจะผิดมันก็คิดตั้งแต่เริ่มรู้สึกแล้วไม่ใช่เหรอ....
“อื้อ...ตะ...ตัว....คะ...เค้า...อ๊ะ...”
“ครับ?...” กระซิบถามอาการส่งเสียงแผ่วๆร้อนๆไปอยู่ข้างๆใบหู
ชำเลืองมองใบหน้าหวานที่บิดเบ้เหยเก แต่มันไม่ได้ดูน่าเกลียดเลยสักนิด
“เค้า...อือ...คะ...เค้า..อยากเข้าห้องน้ำ” ลอบขำอย่างช่วยไม่ได้
คนเป็นพี่ถึงกับอมยิ้มเมื่อได้ฟังอาการจากเด็กที่โดนกระทำ ดวงตาฉ่ำเยิ้มกลีบปากเผยอไปตามความซ่าน
มือหนายังเร่งปรนเปรอเมื่อได้ยินแบบนั้น
แปลกใจไม่น้อย
อะไรกัน...เป็นผู้ชายแท้ๆถึงจะนิสัยนุ่มนิ่มแค่ไหนแต่ก็ไม่คิดว่าจะไม่เคยผ่านเรื่องธรรมชาติของผู้ชายมา
เพื่อนผู้ชายก็ใช่ว่าจะไม่มี ถึงแม่จะเลี้ยงมาฟูมฟักไม่ต่างจากเด็กผู้หญิงก็เถอะ
แบมแบมถึงได้นิสัยแตกต่างต่างตนอย่างกับอยู่คนละโลก
หรือควรจะโทษมารดาที่เอาแต่อยากได้ลูกสาว
“ฮ๊ะ...ตัว...ค...เค้ามะ....ไม่ไหว...อ๊ะ...”
“ทำไมไม่ตั้งใจเรียกวิชาเพศศึกษาล่ะหืม?...” พูดไปพลางเร่งชักแก่นก่ายที่เจ้าของอารมณ์พุ่งขึ้นสูงสุด
ย้ำจูบเข้าไปข้างลำคอด้วยความหมั่นเขี้ยว
เร่งลงน้ำหนักไปที่มือร้อนๆยิ่งเห็นสีหน้าที่เก็บอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านแบบนั้นก็ยิ่งเร่งรูดรั้งจนกระทั่ง
“อื้อออออออออ...ฮ่ะ....”
แฮ่กๆๆ...
ร่างบางแอ่นอยู่ภายใต้อาณัติกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่ได้
ใบหน้าหวานรีบซุกเข้าหาที่ปกปิดสีหน้า หลบสายตาให้พ้นจากคนที่เอาแต่จ้องมองให้ยิ่งรู้สึกประหม่า
“ค...เค้าขอโทษ” พูดเบาๆเพราะอายกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดกับตัวเอง
กับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งปลดปล่อยมันเลอะเปื้อนมือของมาร์ค แถมยังส่งเสียงน่าอายออกมา
“ขอโทษมาร์คทำไม?...”
“ก็...”
“ก็อะไร?...”
“มันเลอะ...” พูดไปพลางก้มหน้างุดเหมือนเด็กที่กำลังกลัวความผิด
กลัวถูกลงโทษ แต่ทำไมผู้ใหญ่ถึงคิดว่ามันเป็นการอ้อนร้องขอความเห็นใจ
อดขำในความไร้เดียงสาไม่ได้ ไม่คิดว่าจะบริสุทธิ์ได้ถึงขนาดนี้
คนน้องนอนหายใจอย่างอย่างหมดแรง ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายนอนอยู่เฉยๆแท้ๆ
“ไม่เป็นไร...
เดี๋ยวของมาร์คก็เลอะเหมือนกัน” พูดจาสองแง่สองง่ามให้คนฟังค่อยๆคิดตาม
ใช้จังหวะทีเผลอดึงกางเกงตัวหลวมให้หลุดหายออกจากปลายเรียวขา
จัดการถอดเสื้อของตัวเองออกโยนทิ้งไปบ้าง
ดึงร่างนิ่มๆเข้ามาสวมกอดกระชับก่อนจะจูบลงไปเบาๆบนปากนุ่มหยุ่น
มองแพรขนตางอนยาวที่เพิ่งปิดลง เรียวขาสวยงอเข้าหาตัวเพราะความโล่งของช่วงล่าง
“รักมาร์คนะตัว”
“...”
จดจดใบหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่วางตา
กระชับไล่มนเข้าหาชิดแน่นกว่าเดิม เปลือกตาสีไข่มุกยังคงปิดสนิทหลับพริ้ม
แต่ก็ได้ยินเสียงแผ่วๆที่กระซิบกระซาบเข้ามา
“ขอมาร์ครักตัวนะ...”
มีเพียงความเงียบและเสียงลมหายใจเป็นสิ่งตอบรับ
เรียวปากช้ำเริ่มมีการเคลื่อนไหว แต่ไม่ได้เปิดเพื่อจะตอบประโยคขอร้อง
คนเด็กกว่ากัดปากล่างของตัวเองเอาไว้อาจเพราะความคิดในหัวมันกำลังตีกันจนวุ่นวายไปหมด
“อ๊ะ!”
ไม่รอให้ถูกปฏิเสธนิ้วหนากดไปที่ช่องทางสีหวาน
ฝ่ายคนน้องหวีดร้องด้วยความตกใจ เพราะครั้งแรกที่มีสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้ามา
กัดปากจนห้อเลือดใบหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อนิ้วยาวเริ่มรุกคืบเข้าๆออกๆได้ทีละนิด
ยังไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองอีกคนที่เริ่มซุกไซร้ไปตามเรือนร่างอีกครั้ง
พอนิ้วแรกเริ่มขยับผ่านได้มากขึ้นก็ส่งนิ้วที่สองเข้าไป ช่องทางเริ่มตอบรับสิ่งแปลกปลอม
ใบหน้าหวานบิดเบ้ยากที่จะควบคุม
ฟันขาวกัดเนื้อปากหนักขึ้นเมื่อพี่ชายดันปลายนิ้วไปสะกิดโดนบางอย่างในช่องทาง
มันสร้างความกระสันจนเผลอครางกระเส่าออกมา
ยิ่งมาร์คกดย้ำลงไปซ้ำๆมันก็ยิ่งโหยหาสัมผัสเดิมๆ เหมือนจะรู้ว่าร่างบางต้องการอะไรรีบตอบสนองกลับไปจี้จุดเดิมๆ
ไหล่ตัวเองถูกกดจิกเป็นที่ระบายความเสียวซ่านจากเด็กที่เพิ่งจะถูกเปิดประสบการณ์
เรียวลิ้นตวัดปลายลงไปบนยอดอกหวานๆเพิ่มระดับอารมณ์ให้ยิ่งทะยาน
หมาป่าเพิ่มจำนวนกรงเล็บ
แมวน้อยสะดุ้งรับบิดเร้าร่างกายบิดพล่านมือกอดหาจนผมเผ้าพี่ชายยุ่งเหยิงเพราะมือเล็กๆกำลังขยำระบายอารมณ์ที่กำลังแตกกระเจิง
ช่างเป็นความทรมานที่แฝงไปด้วยความสุขแปลกๆ
น้ำรักถูกปลดปล่อยออกมาอีกรอบมันเลอะมัดกล้ามที่เรียงตัวสวยบนหน้าท้องเปลือยเปล่า
แบมแบมถึงจุดสูงสุดเป็นครั้งที่สองเหือดหอบแนบกับอกแกร่ง ตักตวงลมหายใจที่เริ่มจะโรยราอยู่รอมร่อ
ฝ่ายคนมองใช่ว่าจะไม่รู้สึก
แค่เห็นหน้ายั่วๆท่าทางเย้าๆที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจอารมณ์ก็ทะยานคิดไปถึงไหนต่อไหน
พยายามเก็บงำอดใจมันเอาไว้ตลอด แต่หลังจากนี้เขาจะตักตวงทุกอย่างที่อยากได้
กดร่างบางให้นอนราบไปกับเตียง
ซุกไซร้ล้อให้แมวน้อยเคลิ้มอีกรอบ ก่อนจะแทรกร่างเข้าไประหว่างเรียวขาเนียน
จับแท่งร้อนที่พองอยู่ด้านในออกมา ก่อนจะฝังแทรกเข้าไปหาช่องทางรัก
ถือว่ามาร์คได้ทำลายคำว่าพี่น้องให้ขาดวิ่นอย่างไม่เหลือเค้าโครงตั้งแต่วินาทีนี้อย่างเป็นทางการ
“ฮึก...จะ...เจ็บ” หยดน้ำไหลแหมะออกปลายหางตา
ยังไม่ทันที่ตัวตนของพี่ชายจะเข้าไปได้ทั้งหมดก็ดูเหมือนจะทนไม่ไหว
ส่ายหน้าด้วยความเจ็บปวด เหมือนร่างกายมันกำลังจะฉีกออกจากกัน
ฉีกจากกันไม่ต่างจากความรู้สึกของแบมแบม
ขอโทษ...ขอโทษตัวเอง
ขอโทษความเป็นพี่น้องที่เดินข้ามมันมา
ยอมปล่อยให้ความต้องการมันอยู่เหนือความถูกต้อง
น้ำตาพรั่งพรูออกมาไม่ขาดเมื่อร่างกายโยกคลอนไปตามจังหวะการกระแทก
ความเจ็บถือเป็นบทลงโทษแต่ความรู้สึกดีอีกอย่างก็เหมือนกับความปรารถนาที่พึงจะได้รับ
อยากจะย้อนกลับไปเรียกคืนทุกอย่างมันก็ไม่มีอะไรกลับมาเป็นเหมือนเดิม
สะโพกสอบกระแทกย้ำว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ใช่ความฝันย้ำซ้ำๆว่าต่อแต่นี้ไปจะไม่ใช่คนที่แบมแบมจะคอยบอกว่าเป็นพี่ชาย
แต่เขาเป็นคนรัก
ยิ่งมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาแล้วไม่ได้ช่วยทำให้อยากจะหยุดทุกอย่างลง
แต่กลับเร่งเพิ่มอารมณ์ความดิบในตัว ปลายจมูกเลื้อยจรดตั้งแต่หน้าผากลงมาตามลำคอ
มือหนาประสานจับไว้ที่มือเล็กทั้งสองเพราะมือเล็กๆเริ่มพยายามต่อต้าน
หยาดน้ำตาเอ่อคลออยู่ที่เบ้า เกิดจะรู้สึกผิดอะไรขึ้นมากลางคัน
“เค้าเป็นคนไม่ดี...มันไม่สมควรเลย...ฮึก...ซักนิด...อื้อๆ”
“ความรักไม่เคยผิด...”
การกระทำให้สมเหตุผลกับคำพูดอยู่ไม่ขาด
ขบเม้มรอยกุหลาบลงบนตัวหอมๆ
“เค้าไม่กล้ามองหน้าใครอีกแล้ว..”
พั่บ ๆ ๆ
“มองแค่มาร์ค...ฮืมม...
คนเดียว...ก็พอ” เลื่อนริมฝีปากลงมาเลียยอดอกก่อนจะขบเม้มตักตวงอย่างเต็มรัก
พรมจูบไปทั่วเรือนร่างลองลิ้มชิมจนไม่เหลือเนื้อที่บนตัวที่ยังไม่ได้ลอง
ฝากรอยรักไปทั่วเรือนร่าง ช่วงล่างยังคงประสานสอดรัดกันได้อย่างไม่มีตก
ถึงแม้ว่าแรกๆจะขยับแทบไม่ได้
คนที่เจ็บก็ใช่ว่าจะหายเจ็บมันผสมตีกันมั่วไปหมดไม่ต่างจากความรู้สึกในหัว
“อา..แบมแบม” สะโพกเร่งหยักอย่างหนักหน่วง
ช่องทางก็ตอดรับเขาซะจนเกือบจะทนไม่ไหวตั้งแต่แรก ห่อปากไปด้วยอารมณ์พึงใจ
มองหน้าน้องที่เม้มปากตัวเองแน่นก็แทรกเรียวปากเข้าไปหาอยากจะเป็นที่รองรับอารมณ์แทนปากทีบวมเจ่อ
เร่งกดย้ำช่วงล่างเพราะสะโพกมนเริ่มสวนตอบรับยิ่งพึงพอใจ
“อ๊ะๆ...ตะ...ตัว....อ๊ะๆ...อื้มมมมมม”
พั่บ ๆ ๆ
“ฮึก...” ร่างบางเกร็งปลดปล่อยหยาดรักจนหมดแรง
ฝ่ายพี่ชายเร่งจังหวะแรงขึ้นปล่อยให้น้องชายถึงสวรรค์ไปก่อน
ลมหายใจร้อนๆจรดไปบนหน้าผาก
เมื่อน้ำรักฉีดพ่นเข้าไปในร่างบาง จุกไปทั่วท้องน้อยจนใบหน้านิ่ว
มาร์คพรมจูบไปที่แก้มนิ่มก่อนจะค่อยๆถอนตัวตนออกมาจากร่างเล็กที่สลบลงไปแล้ว
จริงๆอยากจะรักน้องชายให้มากกว่านี้
แต่แค่นี้ก็ถือเป็นการทรยศต่อสภาพร่างกายของตัวเองมามากเกินไปด้วยซ้ำ
มือหนาลูบลู่ไปตามนวลแก้มก่อนจะผละไปหยิบผ้าขนหนูที่น้องชายตั้งใจว่าจะใช้เช็ดตัวให้ตัวเองก่อนหน้านี้มาทำความสะอาดคราบน้ำรัก
ส่วนที่ยังคาอีกในตัวก็ไม่เหลือเอาไว้ให้ร่างเล็กได้ระคาย
มองใบหน้าที่ดูโรยรา พิจารณามันจนเผลอหลับไปด้วย
#ficsensitivero
ยังไม่จบ กลับไปอ่านต่อ http://goo.gl/zKARJt
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น